Μπορεί να είναι και αναβάθμιση για το γνωστό -σε όσους ζουν μέσα ή γύρω από την ψηφιακή Ιερουσαλήμ- περιοδικό και site το ότι αφιέρωσε διόλου ευκαταφρόνητο όγκο στην ανατροφή των παιδιών και η αλήθεια είναι πως μπορείς να αντλήσεις αρκετή έμπνευση, έστω και αν πρόκειται για περιεχόμενο που απευθύνεται πρωτίστως σε όσους μετέχουν της αγγλοσαξονικής κουλτούρας.
Θέλω να πω, κάποια πράγματα μπορεί να σου είναι απολύτως ξένα όμως κάποια άλλα είτε δεν είναι είτε δεν θα έπρεπε να είναι. Δεν εννοώ το να επιστρατεύσεις τη θεωρία των παιγνίων (που για εμάς που ζούμε στην Ελλάδα, παραπέμπει… αλλού) για να επιβάλεις την πειθαρχία στο βλαστάρι ή τα βλαστάρια σου, αλλά μπορείς να κάνεις κάτι που ο καλός Jonathan Keats λέει εδώ. Κάθισε, χαλάρωσε και άσε τα παιδιά να βρουν μόνα τους τον δρόμο για το μεγαλείο (τους), λέει το εξαιρετικό infographic, όπου λέει για παράδειγμα πως τα παιχνίδια που θα βρεις κανείς σε ένα κατάστημα, βάζουν το παιδί στη θέση του καταναλωτή. Όμως όταν φτιάχνει ένα αεροπλάνο με μια κούτα ή ένα διαστημόπλοιο από ένα μπουκάλι απορρυπαντικού τότε γίνεται δημιουργός.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι οι μικροί (ΟΚ και λίγο μεγαλύτεροι) χαμοί που μπορεί να δημιουργήσει ένα παιδί (ή περισσότερα του ενός) ανακατεύοντας υλικά τα οποία σε γενικές γραμμές η μαμά Φύση δεν προόριζε να συνυπάρχουν. Εκεί που εσύ βλέπεις ημίωρη καθαριότητα για να απαλλαγείς από αυτό που δημιουργείται όταν το ξύδι συναντά τη σόδα, το παιδί βλέπει ένα πείραμα. Πολύ πάρα πολύ ενδιαφέρον.
Θα μου πεις, το Wired περίμενες να στα πει; Οχι, εμάς εδώ μας αρέσει να πηγαίνουμε σε μέρη που ανακατεύονται διαφορετικά πράγματα. Αλλά είναι ωραίο καμιά φορά να τα βλέπεις και αλλού γραμμένα…
