Ανεξαρτήτως αν έχεις υπάρξει ή όχι αποδέκτης του… ντεσιμπελικού μηνύματος “έλα εδώ να φας το αβγό σου αλλιώς φεύγουμε αυτή τη στιγμή” που ακούγεται -ναι, ακόμα και στον 21ο αιώνα από γονείς που δεν πάσχουν από το κατοχικό σύνδρομο- στις ελληνιικές παραλίες, γνωρίζεις πως αμέσως μετά το φαγητό δεν πέφτουμε στο νερό. Αλλά γιατί;
Το ερώτημα φαίνεται να βασανίζει πολλούς σε πολλά μήκη και πλάτη αυτού του πλανήτη. Γιατί πρέπει να περιμένεις λίγο για να πάει το φαϊ παρακάτω όταν πρόκειται για την κολύμβηση;
Όπως φαίνεται δεν πρόκειται για κάποια πολύπλοκη διαδικασία που εμπλέκει την άνωση ή κάποια άλλη διαδικασία που υπακούει στους νόμους της Φυσικής. Ο κανόνας της υποχρεωτικής ξεκούρασης έχει συνδεθεί μεν με το νερό αλλά δεν έχει να κάνει μόνο με την κολύμβηση. Κατά τη μάλλον πιο διαδεδομένη θεωρία, η διαδικασία της πέψης μπορεί να επηρεαστεί από έντονη σωματική δραστηριότητα και να προκληθούν αυτό που λέμε κράμπες ή καούρες που μπορεί να οδηγήσουν σε εμετό και αυτό είναι μια εξαιρετικά δυσάρεστη κατάσταση αν σου συμβεί μέσα στο θαλασσινό νερό. Το ίδιο μπορείς να πάθεις παίζοντας ποδόσφαιρο ή κάποιο άλλο στεριανό άθλημα αμέσως μετά το φαγητό, αλλά εκεί μπορείς να καθίσεις στην άκρη και να περιμένεις να σου περάσει.
Ισως είναι καλύτερο να καταναλώνει κανείς υδατάνθρακες που η διαδικασία πέψης είναι πιο γρήγορη. Αλλά όπως φαίνεται, δεν υπάρχει τίποτε κακό από το να πλατσουρίζεις στο νερό μετά το φαγητό στην παραλία, το οποίο φαγητό δεν εννοούμε πως είναι μια μερίδα μουσακά για να βολευτούν αναπαυτικά από πάνω του δύο μπριζόλες.
Διαβάστε περισσότερα:
Στο BBC και το The Conversation
