Tag:

οδική ασφάλεια

Δεν πάμε στο σχολείο με το αυτοκίνητο!

by nikosmoumouris 04/09/2017

Φαίνεται πως το διπλοπαρκάρισμα και το “ένα λεπτάκι θα κάνω μωρέ” συνοδευόμενο από τη χειρονομία όπου ο αντίχειρας ξύνει τον δείκτη δεν είναι ελληνικό ή νοτιοευρωπαϊκό φαινόμενο.

Τρία σχολεία στην περιοχή του Croydon στο Λονδίνο έβαλαν από τη Δευτέρα που πέρασε σε εφαρμογή ένα σχέδιο που απαγορεύει στους γονείς να οδηγούν μέχρι έξω από την πόρτα για να αφήσουν τα παιδιά τους.

Οσοι παρκάρουν έξω από το σχολείο μεταξύ 8 και 9.30 το πρωί ή μεταξύ 2.30 και 4 το απόγευμα θα πληρώνουν πρόστιμο 130 λιρών που θα μειώνεται στο 50% εφόσον πληρώνεται εκείνη τη στιγμή.

Τα σχολεία της συγκεκριμένης περιοχής έχουν μια ιδιαιτερότητα, καθώς βρίσκονται σε αδιέξοδα δρόμων με αποτέλεσμα κάθε πρωί και μεσημέρι να δημιουργείται -μα γιατί;- κυκλοφοριακό κομφούζιο.

Το τοπικό δημοτικό συμβούλιο ενημέρωσε εγκαίρως τους γονείς για τους νέους κανόνες, τονίζοντας πως η κακή συνήθεια του να αφήνεις, όντας εποχούμενος, το παιδί έξω από το σχολείο προκαλεί προβλήματα. Το μέτρο θα δοκιμαστεί έξι μήνες και θα αξιολογηθεί εκ νέου και, φυσικά, δεν είναι όλοι χαρούμενοι με αυτή την εξέλιξη. Μα 130 λίρες πρόστιμο για ένα λεπτάκι πια;

04/09/2017 0 comment

Εξομολογήσεις

Με την πλάτη στο “Σταύρος Νιάρχος”

by nikosmoumouris 05/03/2017

Ο φωτογράφος Όλιβερ Κέρτις έχει δημοσιεύσει μια σειρά από φωτογραφίες σε γνωστά μνημεία εστιάζοντας όχι στα ίδια τα μνημεία αλλά στο τι βλέπεις αν γυρίσεις την πλάτη σε αυτά. Τι συμβαίνει αν πράξεις το ίδιο στην είσοδο του ΚΠΙΣΝ και γυρίσεις την πλάτη σου σε αυτό;
Δεν έχει νόημα να το δείξει κανείς φωτογραφικά, διότι το έχει δει σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις. Αυτοκίνητα να εφορμούν επί των πεζοδρομίων μην αφήνοντας ούτε ελάχιστο χώρο για την ασφαλή διέλευση πεζών. Για γονείς με παιδιά στο καρότσι ή για ανθρώπους που κινούνται με αναπηρικό καρότσι ούτε λόγος να γίνεται.
Σε αντίθεση με το γνωστό δυστύχημα όπου αναπτύχθηκαν διάφορες απόψεις που έφτασαν ως και τις χυδαίες σκέψεις περί ταξικότητας, εδώ όλες οι τάξεις αρμονικά συνεργάζονται για να πετύχουν τον σχεδόν απόλυτο αποκλεισμό των πεζών από τα πεζοδρόμια, άρα και την ασφαλή πρόσβαση στον “Νιάρχο”. Από μικρά οχήματα πόλης έως αυτοκίνητα της μεγάλης κατηγορίας. Νομίζεις πως αν σηκώσεις drone θα δεις να σχηματίζεται ένα αλλόκοτο Tetris που θα ήθελε πώς και πώς να περικυκλώσει το ΚΠΙΣΝ. Επίσης, είσαι σίγουρος πως αν οι Street Panthers είχαν στήσει έναν πάγκο εκεί κοντά πουλώντας τα γαϊδουρο-αυτοκόλλητά τους θα είχαν ξεπουλήσει.
Εχουμε λοιπόν το εξής παράδοξο: Έλληνες παρκάρουν όπου να’ναι στον δημόσιο χώρο και καμαρώνουν έναν νέο χώρο για τον οποίο όμως ανησυχούν τι θα γίνει τώρα που πέρασε υπό δημόσιο έλεγχο. Εάν, δε, το Δημόσιο ασκήσει τις υποχρεώσεις του έναντι και των πολιτών και αρχίσει η Τροχαία να κόβει κλήσεις γύρω από το ΚΠΙΣΝ είναι μάλλο θέμα χρόνου να δούμε δημοσιεύσεις στα κοινωνικά δίκτυα για τους τροχονόμους που “αντί να κόβουν κλήσεις στον κοσμάκη που βγαίνει μια Κυριακή με το αυτόκίνητό του να χαλαρώσει, να πάνε να κόψουν κλήσεις στους εφοπλιστές στις Κηφισιές και τα Κολωνάκια”. ‘Ή κάπως έτσι. (Μια άλλη σκέψη: Το μετρό της Αθήνας είναι δημόσιος φορέας αλλά δεν έχει δείξει σημάδια παρακμής και το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών είναι τουλάχιστον ικανοποιητικό – για τις απεργίες θα μιλήσουμε άλλη φορά)
Προσπαθείς λοιπόν να εξηγήσεις την αντίφαση αλλά επειδή δεν μπορείς, εξηγείς στο παιδί σου τη λεπτή και σχεδόν κομψή διαφορά μεταξύ χλιμίντζουρα και κάγκουρα. Κάγκουρας είναι αυτός με το φτιαγμένο όχημα και τη μουσική στη διαπασών, χλιμίντζουρας είναι αυτός που καβαλάει το πεζοδρόμιο λες και πρόκειται γαι συνέχεια του δρόμου. Κατάλαβες παιδί μου;

05/03/2017 0 comment

Daddy Cool

Ποιο παιδικό κάθισμα είναι καταλληλότερο;

by nikosmoumouris 08/12/2015

Μία εταιρεία κατασκευής παιδικών καθισμάτων για αυτοκίνητα “τρέχει” ανά τακτά χρονικά διαστήματα μια καμπάνια για να δείξει πόσο επικίνδυνο είναι το απλό παιδικό κάθισμα τύπου booster. Οι εικόνες από το σχετικό crash-test είναι εντυπωσιακές και, φυσικά, προκαλούν τρόμο ώστε ο θεατής να πειστεί να “πετάξει στον κάδο των σκουπιδιών το booster”.
Αν όμως ήταν έτσι οι κατά τόπους αρμόδιες υπηρεσίες Μεταφορών θα είχαν απαγορεύσει τα boosters μια δια παντός. Για να μην τα απαγορεύουν κάποια χρησιμότητα θα έχουν. Σίγουρα, όμως, το τι ταιριάζει σε κάθε παιδί είναι μια αρκετά σύνθετη υπόθεση που δεν περιορίζεται μόνο στην ηλικία.
Η Υπηρεσία Μεταφορών της Αυστραλίας έχει μία επεξηγηματική σελίδα με όλα όσα χρειάζεται να ξέρεις. Εδώ υπάρχει και ένα διάγραμμα που δείχνει πότε ένα παιδί είναι έτοιμο να πάει στην αμέσως επόμενη κατηγορία καθίσματος μέχρι, στο τέλος, να χρησιμοποιεί τη ζώνη ασφαλείας του οχήματος χωρίς κάποιου είδους επιπρόσθετη βοήθεια.
Το διάγραμμα δείχνει πως δεν υπάρχει αυστηρό ηλικιακό όριο. Κάποια παιδιά είναι πιο μεγαλόσωμα σε σύγκριση με άλλα και η μετάβαση στην επόμενη κατηγορία καθίσματος είναι λογικό να γίνεται νωρίτερα. Όσο για το επίμαχο θέμα του booster οι Αυστραλοί έχουν ένα τεστ με τις εξής 5 ερωτήσεις:

Μπορεί το παιδί να κάθεται διαρκώς με την πλάτη του στην πλάτη του καθίσματος (του αυτοκινήτου);
Τα γόνατα του παιδιού λυγίζουν με άνεση στην άκρη του καθίσματος;
Η ζώνη που έρχεται από την πλευρά του ώμου στέκεται στο μέσο του ώμου, χωρίς να αγγίζει τον λαιμό ή να περνά στο μπράτσο του χεριού;
Το τμήμα της ζώνης που περνά από τα πόδια στέκεται άνετα αγγίζοντας τους μηρούς;
Μπορεί το παιδί να διατηρήσει αυτή τη στάση σε όλη τη διάρκεια μιας διαδρομής;

Εάν, για οποιοδήποτε λόγο, η απάντηση σε κάποια από αυτές τις ερωτήσεις είναι “Όχι”, το παιδί δεν είναι ακόμα έτοιμο για το απλό κάθισμα τύπου booster.
Η αντίστοιχη υπηρεσία της Ιρλανδίας λέει πως το απλό παιδκό κάθισμα τύπου booster είναι κατάλληλο για παιδιά με βάρος από 22 έως 36 κιλά (ηλικία από 6,5 έως 11-12 χρόνια) και σημειώνει πως επειδή χρησιμοποιείται η ζώνη ασφαλείας του αυτοκινήτου αυτή πρέπει να τοποθετείται σωστά (οι Αυστραλοί ήταν πιο επεξηγηματικοί σε αυτό)
Η Εθνική Υπηρεσία για την Ασφάλεια των Αυτοκινητοδρόμων στις ΗΠΑ έχει έναν εύκολο στη χρήση οδηγό όπου δίνεις την ηλικία, το βάρος και το ύψος του παιδιού και σε ενημερώνει για το κατά περίπτωση κατάλληλο κάθισμα. Μάλιστα, επειδή μάλλον έχουν πάρει χαμπάρι πως τον οδηγό αυτό τον συμβουλεύονται και άνθρωποι από χώρες όπου τα μίλια και οι ουγγιές προκαλούν σκοτοδίνη, έχουν την επιλογή να χρησιμοποιήσεις μέτρα και κιλά στις σχετικές παραμέτρους. Έτσι, μπορεί κανείς να δει πως για ένα παιδί 6,5 ετών για παράδειγμα με βάρος 23 κιλά και ύψος 1.22 το απλό booster δεν αποκλείεται ως πρόταση.
Οπότε πού καταλήγει ο γονιός; Ως ένα πρώτο συμπέρασμα η φράση “πετάξτε το booster στα σκουπίδια” δεν ευσταθεί, εκτός βέβαια και αν αποφάσισες να πάρεις τέτοιο κάθισμα για το μόλις τριών ετών παιδί, πράγμα που είναι εξαιρετικά απίθανο να συνέβη.

08/12/2015 0 comment