Εδώ και λίγες εβδομάδες στο κτίριο στην Λεωφόρο Ποσειδώνος που μοιάζει με εκείνα τα κάστρα των παραμυθιών οι πόρτες έχουν ανοίξει για τους επισκέπτες του Μουσείου Παιχνιδιών, του νέου τμήματος του Μουσείου Μπενάκη.
Το Μουσείο στεγάζει μια τεράστια συλλογή από παιχνίδια της Μαρίας Αργυριάδη, ηλικίας από μερικές δεκαετίες έως ουκ ολίγες εκατονταετίες και δίνουν μια καλή εικόνα για το πώς έπαιζαν τα παιδιά την εποχή που δεν υπήρχε Internet, την εποχή που δεν υπήρχαν μπαταρίες, την εποχή που δεν υπήρχαν πλαστικά.
Φυσικά ακόμα και στα παλαιότερα και απλούστερα παιχνίδια θα αντιληφθεί κανείς τη διάθεση των παιδιών να μάθουν τον κόσμο και να αντιγράψουν τους μεγάλους, καθώς και τη διάθεση των μεγάλων να διασκεδάσουν ή και να “παρκάρουν” τα παιδιά.
Στα δύο επίπεδα που ξετυλίγεται η αίσθηση η εντύπωσή μας είναι πως πρόκειται για δύο κόσμους που συναντιώνται. Ο ένας είναι ο κόσμος των παιδιών της πόλης, ίσως παιδιών από πιο ευκατάστατες οικογένειες -από την Ελλάδα και το εξωτερικό- που είχαν καλύτερη πρόσβαση σε δασκάλους και γιατρούς σε σχέση με τα παιδιά του παράλληλου κόσμου της ελληνικής επαρχίας. Τα παιδιά που όχι πάντοτε εξαιτίας της φτώχειας αλλά εξαιτίας μιας δημιουργικής διάθεσης που μπορεί να υποστήριζε και η ευκολότερη επαφή με τη Φύση, έφτιαχναν φιγούρες από καλαμπόκια για παράδειγμα. Κάπου εκεί, απέναντι από μια αναπαράσταση πάγκου πανηγυριών και τις φιγούρες του Καραγκιόζη θα δει κανείς και τις φιγούρες του κουκλοθέατρου της Αντίστασης, ενώ από πάνω “πετάνε” ξύλινα διπλάνα και περνούν ξυστά από κούνιες μωρών και χαρταετούς. Το μόνο, ίσως, που λείπει είναι οι μυρωδιές από το μαλλί της γριάς, τα καλαμπόκια που ψήνονται, τα στάχυα που στεγνώνουν κάτω από τον ήλιο. Για τους παλαιότερους, μια εσοχή στο υπόγειο με το κλασικό μονοκόμματο ξύλινο θρανίο που φιιλοξενούσε τους μαθητές ανά ζεύγη ή, κάποιες φορές, ανά τριάδες, θα φέρει ίσως στο μυαλό την ανάμνηση της κιμωλίας και την αίσθηση του βρεγμένου σπόγγου…
Στις βιτρίνες του Μουσείου θα δείτε κούκλες από διαφορετικές εποχές, καλειδοσκόπια, τους προγόνους των View-Master και των μηχανών προβολής, παιχνίδια που μπορεί τα ίδια να μην πωλούνται σήμερα στα καταστήματα αλλά έχουν αφήσει και αυτά απογόνους.
Είναι μια ωραία βόλτα που με καλό καιρό μπορεί κανείς να το συνδυάσει με περίπατο στον Φλοίσβο και το Τροκαντερό. Αν έχετε παιδιά ηλικίας άνω των 4 ετών σίγουρα θα πάτε και θα ξαναπάτε. Μπορείτε να κάνετε και μία στάση στο πωλητήριο του Μουσείου Παιχνδιών για κάποιο συμβολικό ή λιγότερο συμβολικό αναμνηστικό.
Η είσοδος για τα παιδιά είναι δωρεάν, οι μεγάλοι πληρώνουν 9 ευρώ ή 7 ευρώ για τους δικαιούχους μειωμένου εισιτηρίου.
