Δύσκολοι καιροί, δύσκολες ισορροπίες. Οι σύγχρονοι μπαμπάδες μοιάζει να χάνουν τη μάχη. Οι απαιτήσεις της δουλειάς, το άγχος της επιβίωσης σε ένα περιβάλλον που γίνεται όλο και πιο επισφαλές δεν αφήνουν όσο χρόνο θα θέλαμε να αφιερώσουμε στα παιδιά μας. Σε αυτή τη χαμένη ισορροπία αναφέρεται άρθρο του περιοδικού TIME. Αν και επικεντρώνεται στους αμερικανούς, τα στοιχεία που αναφέρει δεν είναι πολύ μακριά από τη δική μας πραγματικότητα που με την κρίση που μας δέρνει είναι μάλλον χειρότερη. Οι αγωνίες μας διαφέρουν: εκείνων για την καριέρα και εμείς για το αν αύριο θα έχουμε δουλειά, πόσο και αν θα πληρωνόμαστε.
Ο αρθρογράφος του TIME, Τέιλορ Τέπερ, μας θυμίζει πως έχουν αλλάξει οι ισορροπίες μέσα στην οικογένεια τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1975 το 45% των οικογενειών στηριζόντουσαν στον πατέρα-κουβαλητή με τη μαμά να μένει στο σπίτι ενώ σήμερα αυτό συμβαίνει στο μόλις 31% των σπιτιών. Και μπορεί οι σημερινοί μπαμπάδες να λένε ότι θα ήθελαν να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στα παιδιά τους απ’ όσο αφιέρωναν οι δικοί τους πατεράδες όμως όλο και πιο δύσκολα το καταφέρνουν. Οι μισοί μάλιστα από εμάς έχουμε -όπως και οι μαμάδες- την αίσθηση ότι δεν τα καταφέρνουμε καλά ούτε στη δουλειά ούτε στην οικογένεια.
Το 89% των μπαμπάδων υποστηρίζει ότι τα παιδιά του είναι η “νούμερο ένα” προτεραιότητά του αν και την ίδια στιγμή οκτώ στους δέκα παραδέχονται ότι δεν αφιερώνουν όσο χρόνο θα ήθελαν σε αυτά (μόνο το 23% των μαμάδων αισθάνονται έτσι). Επίσης, ενώ οι περισσότεροι αναγνωρίζουν ότι το μεγάλωμα των παιδιών είναι μια δουλειά για δύο -το 65% λέει ότι θα πρέπει να μοιράζονται στα ίσα τις υποχρεώσεις με τις μαμάδες- μόνο ο ένας στους τρεις τα καταφέρνει να συμβάλει ισότιμα στα καθήκοντά του ως γονιός. Ακόμη και τα σαββατοκύριακα, οι μαμάδες αφιερώνουν στα παιδιά τους, κατά μέσο όρο, 1,2 ώρες περισσότερες από ότι εμείς.
Τι μπορούμε να κάνουμε; Δυστυχώς λίγα πράγματα. Αφού δεν μπορούμε να επεκτείνουμε τη διάρκειά του, ας κάνουμε το χρόνο που αφιερώνουμε στα παιδιά μας πιο ποιοτικό, με περισσότερες δραστηριότητες, περισσότερη κουβέντα, περισσότερο παιχνίδι και λιγότερη τηλεόραση. Ας καθιερώσουμε να είμαστε όλοι μαζί στα γεύματα του σαββατοκύριακου. Τέλος, αν όταν γυρίζουμε το βράδυ από τη δουλειά, τα παιδιά έχουν πέσει για ύπνο, τότε καλό θα είναι ξυπνήσουμε λίγο νωρίτερα το πρωί και να φάμε μαζί τους πρωινό ή να τα πάμε στο σχολείο.
