Τα τζιτζίκια ας πούμε, παρεξηγημένα από τον “διδακτικό” μύθο του Αισώπου, αλλά αν σκεφτείς πως το καλοκαίρι είναι η μόνη εποχή του χρόνου με δικό της ήχο χάρη σε αυτά, θα τα ακούσεις με άλλο αυτί (και θα τα δεις με άλλο μάτι)
Το κύμα της θάλασσας, όπως βγαίνει στην άμμο και επιστρέφει ή, σε άλλες παραλίες, ανακατεύει τα βότσαλα πριν επιστρέψει πίσω, που εσύ ακολουθείς την αντίστροφη πορεία, πέφτεις μέσα της και αποτραβιέσαι
Τα γέλια. Των παιδιών ως επί το πλείστον. Δίπλα στη θάλασσα συνήθως, ή σε μια πλακοστρωμένη αυλή.
Κάποιος που μαγειρεύει, κυρίως χρώματα. Πράσινο και κόκκινο και μοβ και λευκό και λευκοκίτρινο. Μπριαμ και γεμιστά. Πιπεριές και ντομάτες. Κολοκυθάκια και μελιτζάνες.
Το νερό. Όπως φεύγει από το λάστιχο και πέφτει στην προηγούμενη πλακοστρωμένη αυλή, ένα μεσημέρι από αυτά που σκάει ο τζίτζικας.
Το φως τα βράδια. Ας είναι από το φεγγάρι, ας είναι από φακούς μέσα σε μια νύχτα, ή από μια αυτοσχέδια φωτιά σε μια παραλία ή το φευγαλέο φως που αφήνουν πίσω τους τα πεφταστέρια.
Το μαχαίρι στη φλούδα. Αυτός ο ξερός όλο υποσχέσεις δροσιάς ήχος που κάνει η φλούδα του καρπουζιού όταν υποχωρεί στην πίεση του μαχαιριού.
Το πεπόνι. Η νοικοκυρεμένη απάντηση της Φύσης στα αναρχικά κουκούτσια του καρπουζιού. Και εσύ στη μέση να ακροβατείς μεταξύ τάξης και αταξίας, μεταξύ κόκκινου και λευκοκίτρινου.
Το καλαμπόκι στη θράκα, όπως καψαλίζεται στις άκρες, σου καίει τα ακροδάχτυλα, εκεί απάνω του ανακαλύπτεις για πρώτη φορά πως και το αλάτι έχει μυρωδιά.
Το ροδάκινο. Υπάρχει μια χαρακτηριστική στιγμή που φωνάζει καλοκαίρι ίσως περισσότερο απ’ ο,τιδήποτε άλλο. Τα ώριμα κιτρινόσαρκα ροδάκινα, αυτά που στην πρώτη δαγκωνιά σε κάνουν να αναρωτιέσαι πού βρέθηκε τόσος χυμός και πώς θα τον διαχειριστείς τώρα έτσι όπως γέμισε το στόμα και βρίσκεσαι να φιλάς ένα ροδάκινο και ξαφνικά μια σταγόνα γλιστράει, ταξιδεύει με φόρα από τα δάχτυλα προς τον αγκώνα, αχ και τι θα κάνεις τώρα είναι ενοχλητική αυτή η σταγόνα που γλιστράει και κατευθύνεται προς τον αγκώνα, αλλά εσύ έχεις βρεθεί να φιλάς ένα ροδάκινο και αυτό είναι ωραίο και λίγο γουρουνιά αν το καλοσκεφτείς έτσι όπως αρχίζουν και στάζουν τα ζουμιά γύρω, αλλά πόσο καλοκαίρι και σκέφτεσαι πως σε λίγα δευτερόλεπτα ο ήλιος θα τα έχει στεγνώσει όλα και εσύ θα κολλάς. Αλλά, ευτυχώς, θα τα λύσεις όλα με μια βουτιά στη θάλασσα που είναι δίπλα. Το καλοκαίρι η θάλασσα πάντα (πρέπει να) είναι δίπλα…
Photo credit:
Jake Givens
