Η βροχή έχει δύο αδέλφια που είναι μεγαλύτερά της. Τον κεραυνό που είναι ο πιο μεγάλος και τη βροντή. Τα τρία αδέλφια τρέχουν στον ουρανό και συνήθως ο κεραυνός, που είναι και ο πιο μεγάλος κερδίζει. Και τότε, γεμίζει ο ουρανός με φως, γιατί ο κεραυνός είναι όλος φτιαγμένος από φως.
Λίγο πιο πίσω του έρχεται η βροντή. Η βροντή δεν είναι φτιαγμένη από φως, αλλά από ήχο. Είναι αυτό το δυνατό μπουμπουνητό που ακούς πολλές φορές. Και λίγο πιο μετά έρχεται και η βροχή, η πιο μικρή από τα τρία αδέλφια. Και μετά και οι τρεις πιάνονται χέρι χέρι και χορεύουν. Πότε αστράφτει ο κεραυνός, πότε μπουμπουνίζει η βροντή και πότε πέφτει η βροχή.
Μπαμπάς και μαμά τους είναι τα σύννεφα. Τα σύννεφα κάνουν βόλτες στον ουρανό και όταν μαζευτούν πολλά μαζί κάνουν μια μεγάλη γιορτή. Οπως ξέρεις, όταν οι μεγάλοι κάθονται κάπου, τα παιδιά, συνήθως, τους βαριούνται και παίζουν μεταξύ τους. Ετσι, μαζεύονται πολλοί κεραυνοί, πολλές βροντές και πολλές βροχές, παίζουν, τρέχουν και περνάνε πολύ ωραία και, στο τέλος, μας κάνουν όλους μούσκεμα!
Ο κεραυνός, η βροντή και η βροχή έχουν παππού και γιαγιά. Παππούς τους είναι ο άνεμος και γιαγιά τους η θάλασσα. Ο άνεμος σηκώνει σιγά σιγά κύματα από τη θάλασσα και μερικά κύματα φτάνουν μέχρι τον ουρανό για να γίνουν με αυτό τον τρόπο τα σύννεφα.
Οπότε, παππούς και γιαγιά είναι ο άνεμος και η θάλασσα. Μπαμπάς και μαμά είναι τα σύννεφα. Και αδέλφια της βροχής, είναι ο κεραυνός και η βροντή. Να κλείσουμε τώρα τα παράθυρα μην μπει η βροχή μέσα και την ψάχνουν τ’αδελφάκια της;
Photo credit: Flickr / Neil Kremer
