Ε μπαμπά;
Η χορδή στο τόξο που θα τα βοηθήσουν να φτάσουν μακριά…
Ο κορμός του δέντρου που θα στηριχτούν, θα σκαρφαλώσουν και, ίσως, χαράξουν τα πρώτα τους σύμβολα…
Η βάρκα με την οποία θα φτάσουν σε άγνωστες παραλίες…
Κάποιες φορές, είμαστε επίσης η έμπνευσή τους (ή, έτσι, ευχόμαστε κρυφά μέσα μας να συμβαίνει), οι κωμικοί τους, κάποιες φορές η παρηγοριά τους…
Μπορούμε να είμαστε πολλά πράγματα για εκείνα. Γκαφατζήδες τερματοφύλακες, ατρόμητοι αστροναύτες, ερασιτέχνες ξυλουργοί, εμπειρικοί φυσιοδίφες, θεραπευτές λούτρινων, πειρατές, θαλασσοπόροι, παραμυθένια τέρατα, τρυφεροί Κουασιμόδοι, τα χέρια τους, τα πόδια τους...
Επίσης, είμαστε η τελευταία τους ελπίδα για ένα δεύτερο παγωτό στις δέκα το βράδυ, το οποίο για έναν παράξενο λόγο είναι πάντοτε πιο νόστιμο και πιο δροσερό από το παγωτό μιας κανονικότερης ώρας.
Κυρίως, την ώρα που όλος ο κόσμος γύρω τους γεμίζει αρνήσεις, μπορεί να γυρίσουν, να σε κοιτάξουν και να σου ζητήσουν από σένα την οριστική επιβεβαίωση πως τίποτα άλλο δεν μπορεί να γίνει.
- Ε μπαμπά, τι λες και εσύ;
- Κάτσε να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε, δώσε μου το κουτί με τα εργαλεία…
Μπαμπά, μπαμπάκα...
Χρόνια σου πολλά μπαμπά. Σ' αγαπώ. Το ξέρω πως αυτή είναι δεύτερη κουβέντα, αλλά δεν μπορούσα να κρατηθώ.
Photo credit: Flickr / Damian Gadal
Ημέρα του Πατέρα: Όχι... λουλούδια στους μπαμπάδες
Η γιορτή έχει δύο αφετηρίες, μία στην Πολιτεία της Βιρτζίνια και μία στην Πολιτεία της Ουάσιγκτον και η πρώτη δεν είναι και τόσο ευχάριστη.
Γυρίζουμε στον Δεκέμβριο του 1907 όταν 360 εργάτες σε ένα ορυχείο του Φερμόντ έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας ενός δυστυχήματος που άφησε πίσω του 1.000 ορφανά παιδιά. Λίγους μήνες μετά, τον Ιούλιο του 1908, Η κυρία Γκρέις Γκόλντεν Κλέιτον ζήτησε από τον ιερέα της εκκλησίας των Μεθοδιστών της πόλης της να τελέσει μια λειτουργία στη μνήμη των αδικοχαμένων πατεράδων. Πολλά χρόνια αργότερα, το 1985, το Φερμόντ διεκδίκησε (και ελλείψει ανταγωνιστή, κέρδισε) τον τίτλο της γενέτειρας της Ημέρας του Πατέρα.
Πίσω στις αρχές του 20ου αιώνα, το 1909, στο Σποκέιν της Πολιτείας της Ουάσιγκτον στις Βορειοδυτικές ΗΠΑ, η Σονόρα Σμαρτ Ντοντ ζήτησε από τον ιερέα της ενορίας της να τελέσει μια λειτουργία στη μνήμη των πατεράδων. Η ίδια και τα πέντε αδέλφια της μεγάλωσαν μόνο με τον πατέρα τους, μιας και η μητέρα της είχε πεθάνει.
Από το 1910 και μετά εκκλησίες σε όλες τις ΗΠΑ άρχισαν να τιμούν τον πατέρα, αλλά η ημέρα πήρε την επισημότητα που της αξίζει μόλις το 1972 με διάταγμα που υπέγραψε ο πρόεδρος Νίξον.
Όπως θα υποψιάζεσαι, τα πράγματα μετά πήραν τον δρόμο τους. Η Ημέρα του Πατέρα γιορτάζεται σε αρκετές χώρες, συνήθως την 3η Κυριακή του Ιουνίου. Παρά τον έντονο χαρακτήρα εμπορευματοποίησης που έχει αποκτήσει (μια αναζήτηση με το "Father's Day" θα σου φέρει πρώτα πρώτα διευθύνσεις διαδικτυακών καταστημάτων με δώρα, ιδέες για δώρα και ειδικές εκπτώσεις για δώρα) δεν έχει τη δημοτικότητα της Ημέρας της Μητέρας.
Ίσως γιατί στους άντρες δεν αρέσουν τα λουλούδια...
Δείτε περισσότερα:
Wikipedia
History.com
photo: flickr / Mike Baird
Όσο εσύ...
... (νομίζεις πως νομίζω πως) κοιμάσαι
Ξέρω πως στην τελευταία μας "καληνύχτα" πριν από δέκα λεπτά γύρισες πλευρό και έκλεισες βιαστικά τα μάτια. Οπως και ξέρω πως μόλις βγήκα από το δωμάτιο σηκώθηκες και άρχισες να κάνεις χορευτικά πάνω στο κρεβάτι σου.
Το ήξερα προτού έρθω νυχοπατώντας να το επιβεβαιώσω (εννοείται πως επιβεβαιώθηκα).
... με ξαναρωτούσες το ίδιο πράγμα για 15η φορά τον τελευταίο μήνα
Ξέρω πως ξέρεις ακριβώς τι θα σου πω και ακριβώς με ποια σειρά, συμπεριλαμβανομένων των δύσκολων, πολυσύλλαβων λέξεων. Και αν κάνω το λάθος και κόψω κάτι από την απάντηση θα με διορθώσεις διότι, φυσικά, δεν το λέω σωστά...
... μου έλεγες πως φοβάσαι
Σου απαντούσα πως τον φόβο τον διώχνεις φυσώντας δυνατά με το στόμα. Μέχρι που εκεί που ξεφυσούσες με γέμισες κάποια στιγμή σάλια και ξελιγωθήκαμε στα γέλια. Και μετά σταμάτησες να φοβάσαι.
... ξεκρεμούσες ρούχα από την ντουλάπα για να αποφασίσεις τι θα φορέσεις στο σχολείο
Περίμενα να αποφασίσεις με τον καφέ μου στα χέρια. Βέβαια όποιος σε είδε εκείνη την ημέρα στον δρόμο θα νόμισε πως σε έντυσα βιαστικά γιατί μάλλον έπιασε φωτιά το σπίτι και χρειάστηκε να φύγουμε πάρα πάρα πολύ γρήγορα.
... έκλαιγες στον ύπνο σου μάλλον βλέποντας εκείνο το "κάτι" που σε κάνει να βλέπεις κακά όνειρα
Οργάνωσα ένα τσούρμο από μικρούς ονειροφτιάχτες και τους έβαλα στο κεφαλάρι σου σε ετοιμότητα. Το πρωί με κοίταξες λέγοντάς μου με βεβαιότητα πως κοιμήθηκες άψογα. Αφησα όλα τα μπισκότα για τους ονειροφτιάχτες πάντως.
... μεγαλώνεις
Ξέρω πως αν πούμε πως είσαι σε μια κούνια αυτή όλο μεγαλώνει και όλο ξεμακραίνεις και πως όταν επιστρέφεις είναι μόνο για να φύγεις ακόμα πιο μακριά, ακόμα πιο δυνατά, ακόμα πιο ψηλά. Και πως, να πάνε όλα καλά, οι επιστροφές σου θα είναι πιο αραιές και πιο σύντομες. Φυσικά και τότε θα μου λες αυτό που μου λες σήμερα, "είναι εντάξει μπαμπά μην ανησυχείς" όταν ο κεσές αγναντεύει από το τραπέζι το γιαούρτι στο πάτωμα και εσύ τρέχεις με μία χαρτοπετσέτα να μαζέψεις τη ζημιά. Κάτι μου λέει πως αυτό το "είναι εντάξει μπαμπά μην ανησυχείς" θα το ακούσω πολλές φορές στον καιρό που θα έρθει...
Πάμε βόλτα και σήμερα θα κεράσω εγώ... Γιορτάζω λέει...
Photo credit: Flickr / Peter Gagilas
Γιορτάζει! Xαρίστε του δώρα για πολλά χαμόγελα
Η καθιέρωση της ήρθε να συμπληρώσει τον εορτασμό της γιορτής της Μητέρας που -θέλουμε, δεν θέλουμε- κερδίζει όλη την προσοχή, για να μην πούμε ότι κλέβει κυριολεκτικά την παράσταση. Τα πιτσιρίκια στο σχολείο δεν ζωγραφίζουν κάρτες για τους μπαμπάδες (κακώς!), ούτε κανένα παιδί, στην Ελλάδα, τους πηγαίνει λουλούδια.
Επειδή όμως ο ρόλος του πατέρα δεν είναι καθόλου, μα καθόλου, ευκαταφρόνητος, εμείς λέμε να του αποδώσουμε την σημασία που πρέπει και να προτείνουμε δώρα που ένας άντρας θα χαιρόταν να δεχτεί από τα παιδιά του. Φυσικά, το καλύτερο δώρο για έναν μπαμπά θεωρούμε ότι είναι ο χρόνος μαζί του, για ψάρεμα, αγώνα, βόλτες, οτιδήποτε τέλος πάντων του αρέσει να κάνει στον ελεύθερο χρόνο του. Όμως, επειδή κανείς ποτέ, δεν είπε όχι σε ένα έξυπνο ή χρήσιμο δωράκι, σας προτείνουμε τα εξής:
Ποδιές κουζίνας με 100% πρωτότυπα σχέδια, με έξυπνες στάμπες από τον κινηματογράφο, την μουσική και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε, €14,95
Συσκευή για μαγείρεμα λουκάνικων με θερμαινόμενη ανοξείδωτη ράβδο για να ζεσταίνετε τα ψωμάκια σας, €39,95
Never too old to rock t-shirt, €14,40
Φακός με πολυεργαλείο, με 12 μεταλλικά εργαλεία, €16,90
Real dads change diapers t-shirt, €16,00
Πώμα - Αυτόματη αντλία αέρος κρασιού με θερμόμετρο, €34,90
Σετ ανδρικής περιποίησης Korres, €17,40
Μπάρμαν, βάλε σε αυτόν τον άνθρωπο ένα Bell's
Η διαφήμιση του ουίσκι Bell's με τις 2 εκατ. προβολές στο YouTube που δείχνει τον πατέρα που ποτέ δεν σταματάει να μάθει κάτι... Σίγουρα θα έπεσε κάποια στιγμή το μάτι σου πάνω της, αλλά πες μας ειλικρινά δεν θα πατήσεις το Play;
Μπαμπάκα!!! (και τι δέρμα είναι αυτό!)
Τρεις στους τέσσερις πατεράδες (το 75% δηλαδή) λένε πως έχουν ευθύνη για την ευτυχία των παιδιών τους, αλλά μόλις 1 στους 5 (το 20%) λέει πως βλέπει στα ΜΜΕ εικόνες που να αναφέρονται σε αυτή την ευθύνη και στη σχέση που αναπτύσσουν με τα παιδιά τους. Τολμούμε να πούμε πως αυτός ο 1 στους 5 μάλλον ντράπηκε να πει αυτό που έλεγαν οι υπόλοιποι τέσσερις. Τώρα που το συζητάμε, μία από τις πιο χαρακτηριστικές διαφημίσεις για τη σχέση μπαμπά-παιδιού που είχε παίξει και στην ελληνική τηλεόραση ήταν μία όπου ένα μωρό κλαίει καθισμένο στην καρέκλα του στην κουζίνα και ο πανικόβλητος/αδαής/ντιπ-δεν-καταλαβαίνει-ο-άνθρωπος πατέρας ανοίγει το ψυγείο και του προσφέρει μια μελιτζάνα. Οχι κάποια μαγειρεμένη μελιτζάνα. Μια ολόκληρη μελιτζάνα φλάσκια. Τι παιδικά τραύματα να κουβαλούσε ο διαφημιστής άραγε...
Μετά βλέπεις αυτή τη διαφήμιση της Dove, γνωστής για τα καλλυντικά της είδη και ηρεμείς.
H Dove κάθε χρόνο "τρέχει" μια καμπάνια για τους πατεράδες, το φετεινό της hashtag είναι το #RealDadMoments
Photo credit: Flickr / J. Rob McCullough
Στην υγειά σου... μπαμπά
Ως μπαμπάς έχεις να θυμάσαι ουκ ολίγα και μέσα σε αυτό τον χαμό σιγά μη θυμηθείς πως έχεις μια Κυριακή αφιερωμένη σ'εσένα. Η ημέρα του πατέρα είναι αλήθεια πως είναι καταχωνιασμένη και δεν βοηθάει καθόλου και το περιβάλλον. Η ημέρα της μητέρας, αντίθετα, έχει μια καλή θέση στο ημερολόγιο, ακόμα και των εταιρειών, αναλογίσου μόνο πόσες διαφημίσεις με κεντρικό θέμα τη γιορτή της μητρότητας βλέπεις κάθε χρόνο. Τον πατέρα όμως;
Η μπίρα MillerCoors καλεί να πιούμε στην υγεία "εκείνου του φίλου που ξέρεις από πάντα... τον τύπο που ξέρεις καλύτερα από κανέναν ακόμα και αν δεν τον φωνάζεις με το πραγματικό του όνομα", υψώνει ψηλά το μπουκάλι και αναφωνεί "Στην υγειά σου μπαμπά".
Εχει και hashtag. #HeresToDad
Photo credit: Flickr/Doc Tharp
Ω τι κόσμος στερεοτύπων (μπαμπά)!
H γιορτή της μητέρας πέρασε την προηγούμενη Κυριακή και με λίγη προσπάθεια αρκετοί από εμάς θυμόμαστε πάνω κάτω πότε πέφτει (2η Κυριακή του Μαϊου). Για τη γιορτή του πατέρα λίγο δύσκολο να βρεις πολλούς που θα τη θυμούνται, ακόμα και αν είναι η Google, όμως το θέμα δεν είναι να πλακωθούμε στις συγκρίσεις.
Πέρυσι ο Ted Trautman έγραψε στο The Atlantic ένα άρθρο για τα αφόρητα κλισέ που κάνουν την εμφάνισή τους στις δύο ημέρες. Φυσικά οι σκέψεις και τα παραδείγματά του παίρνουν ως σημείο έναρξης τις σχετικές αντιλήψεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά τα στερεότυπα σύνορα δεν γνωρίζουν. Η εικόνα για τη γιορτή της μητέρας είναι καρδιές και μπουκέτα με λουλούδια, η αντίστοιχη εικόνα για τη γιορτή του πατέρα είναι κατά κάποιον τρόπο πιο υλιστική. Ο Trautman παρατηρεί πως οι ευχετήριες κάρτες για τη μητέρα δείχνουν πώς αισθανόμαστε για αυτήν, ενώ οι αντίστοιχες για τον πατέρα τι κάνουμε μαζί του.
Αναζητώντας φωτογραφικό υλικό με Creative Commons άδειες για το mydad.gr και με μια διάθεση υπερβολής είναι πολύ εύκολο να βρεις εικόνες που να απεικονίζουν μητέρες και να έχουν κάποιο συναισθηματικό φόρτο (δεν λέμε να μπήξεις και τα κλάματα). Για τους πατεράδες είναι αντίστοιχα πολύ πιο εύκολο να βρεις έναν μεγάλο και έναν μικρό μαντράχαλο να παίζουν μπάσκετ ή να κυνηγάνε ελάφια που λέει ο λόγος παρά να κάθονται και "να μοιράζονται τη σιωπή" πάλι που λέει ο λόγος.
Δεν είναι κακό να (παρα)δεχθούμε ότι στην ημέρα του πατέρα ο πατέρας δεν θέλει μια χειραψία από το παιδί ή τα παιδιά του. Ούτε ένα νέο σετ κατσαβίδια (αν και... ίσως... να ήταν καλοδεχούμενα και αυτά). Μια αγκαλιά θέλει. Και ένα φιλί (μόνο μην είμαστε μπροστά σε πολύ κόσμο). Ατιμα στερεότυπα...
