Ναι, είμαστε στη νοτιοανατολική άκρη της Ευρώπης και είμαστε μια μικρή αγορά, αλλά πόσα μπορεί να δικαιολογήσει αυτό;
Η έκθεση για τον Βαν Γκογκ στο Μέγαρο Μουσικής δεν είναι τόσο ζωντανή όσο θέλει να λέει ο τίτλος της και κατά την ταπεινή γνώμη τούτης εδώ της διαδικτυακής γωνιάς προκαλεί τουλάχιστον απογοήτευση.
Ο διαφημιστικός καταιγισμός και το σχετικό φωτογραφικό υλικό που συνόδευε τις σχετικές καταχωρίσεις για την αναγγελία της έκθεσης προϊδέαζαν για μια μοναδική εμπειρία.
Δεν είναι μια μοναδική εμπειρία, τουλάχιστον όχι όταν το “μοναδική” χρησιμοποιείται για να καταδείξει κάτι θετικό. Η έκθεση ξεδιπλώνεται σε δύο επίπεδα, στο πρώτο θα περάσεις από μια σειρά φωτογραφημένων έργων του καλλιτέχνη με πληροφορίες για το καθένα, χρήσιμο μεν αλλά πόσο διαφορετικό από το να διαβάζεις την Wikipedia άραγε; Από το σύνολο των 2.000 έργων του Βαν Γκογκ εκτίθενται στο συγκεκριμένο επίπεδο όχι περισσότερα από 20 πίνακες, το top20 του έργου του ζωγράφου και στο τέλος αυτής της παράθεσης υπάρχει μια μακέτα σε κλίμακα 1:1 του δωματίου που όλοι λίγο πολύ έχουμε δει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας στον γνωστό πίνακα του Βαν Γκογκ.Γιατί μακέτα; Ποιος ξέρει…
Περνώντας στο κάτω επίπεδο, όπου τα φώτα υποχωρούν για να δώσουν τον χώρο στις βιντεοπροβολές, αρχίζει να καλλιεργείς προσδοκίες. Οι προσδοκίες διαψεύδονται γρήγορα. Δεν υπάρχει κάτι περισσότερο από προβολές έργων του Βαν Γκογκ πάνω σε κάθετες επιφάνειες και μερικές οριζόντιες, τις οποίες συνοδεύει μια μουσική που δεν είσαι σε θέση να αντιληφθείς πώς και γιατί σχετίζεται με τον ζωγράφο. Μαζί με τα έργα, εμφανίζονται και φράσεις -προφανώς από επιστολές ή σημειώματα- του ζωγράφου και το κρεσέντο όλης της παραγωγής είναι κάποια στιγμιότυπα animation, με ίσως πιο ενδιαφέρον και αναπάντεχο την κίνηση των κορακιών πάνω από το σιταροχώραφο.
Κάτι καλύτερο όμως δεν υπάρχει. Η συγκεκριμένη βιντεο-προβολή θα μπορούσε ωραιότατα να εμφανίζεται σε κάποιο YouTube κανάλι και να μην χάνει και πολλά από την όποια υποβλητικότητά της. Η δε τιμή των 15 ευρώ για ενήλικες και 12 ευρώ για παιδιά (ή 48 ευρώ για τετραμελή οικογένεια, υπάρχουν και άλλα πακέτα αν ενδιαφέρεστε) είναι δυσανάλογα τεράστια για μια τέτοια έκθεση και για την εποχή που ζούμε. Ναι, σίγουρα, η διαφημιστική προβολή της έκθεσης μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχία της αλλά αυτό ίσως να είναι κάτι που θα έκανε όποιον θέλει να δημιουργήσει κάτι πολύ πιο ζωντανό από μια απλή βιντεοπροβολή (ό,τι και είναι αυτό) να το σκεφτεί δυο φορές.
Βεβαίως η αναζήτηση για την έκθεση θα εμφανίσει στις πρώτες θέσεις τις σχεδόν διθυραμβικού χαρακτήρα παρουσιάσεις πολλών ελληνικών μέσων και κάπου εκεί έχει.. παρεισφρύσει ένα επικριτικό δημοσίευμα στο The Reader σχετικά με το κόστος της έκθεσης. Αν τα hashtags του Twitter αποτελούν ένδειξη του ενδιαφέροντος για ένα εικαστικό γεγονός, οι διοργανωτές της συγκεκριμένης έκθεσης ίσως να προβληματίζονται για την περιορισμένη κίνησης στο #VanGoghAlive, όπου φυσικά θα διαβάσει κανείς και πράγματα που ξεφεύγουν του διθυραμβικού χαρακτήρα των περισσότερων δημοσιευμάτων.