Το λένε και οι επιστήμονες, λίγη βρωμίτσα δεν έβλαψε κανέναν...
Είχαμε αναφερθεί και στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν στα όσα λένε επιστήμονες σχετικά με τα οφέλη της μη καθαριότητας ή, ίσως, τα πλεονεκτήματα του να μην τρέχεις κάθε τρεις και λίγο να πλένεις τα χέρια σου.
Το αντικείμενο των σπουδών του Jack Gilbert στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο είναι τα μικροβιακά οικοσυστήματα και όταν έγινε πατέρας για δεύτερη φορά αποφάσισε να μελετήσει όσα γνωρίζουμε σχετικά με την επαφή των παιδιών μας με τα μικρόβια και, β΄βαια, τη βρωμιά.
Ο Gilbert λέει στο NPR πως στις περισσότερες περιπτώσεις η έκθεση στα μικρόβια κάνει καλό. Αντί, για παράδειγμα, να αποστειρώσεις την πιπίλα του μωρού επειδή έπεσε κάτω δεν έχεις παρά να την βάλεις στο στόμα σου και μετά να τη δώσεις στο παιδί. Μια τέτοια ενέργεια θα ενεργοποιήσει το ανοσοποιητικό του σύστημα που χάρη στην εξάσκηση θα γίνει ισχυρότερο, λέει ο Gilbert, δεν μπορεί κοτζάμ επιστήμονας άνθρωπος είναι. Αν το σκεφτείς λίγο, μπορεί σε λίγο προχωρημένες περιπτώσεις να κάνεις κάτι ακόμα πιο απλό, να φυσάς την πιπίλα πριν την ξαναδώσεις στο παιδί. Τέλος πάντων, στη συνέντευξή του που την έδωσε με την αφορμή της κυκλοφορίας του βιβλίου Dirt is Good (η βρωμιά είναι καλή) λέει πως γενικά υπερ-απολυμαίνουμε τα παιδιά μας. “Αν το παιδί παίζει με έναν σκύλο και εκείνος του γλείψει το πρόσωπο, δεν συμβαίνει κάτι κακό, αντιθέτως θα μπορούσε να αποδειχθεί ιδιαίτερα ωφέλιμο για την υγεία του παιδιού” λέει. Συνήθως, προσθέτει, τα απολυμαντικά χεριών είναι κακά και καλύτερα να προτιμά κανείς το χλιαρό νερό με σαπούνι, ενώ παράλληλα σημειώνει πως λόγω του τρόπου ζωής το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών γίνεται πολύ ευαίσθητο με αποτέλεσμα να εκδηλώνονται περισότερο συχνά αλλεργίες. Εφόσον έχουν γίνει τα προβλεπόμενα εμβόλια (είπαμε να λερωθούμε, όχι να πάθουμε τέτανο), μπορούμε να αφήσουμε το παιδί μας να γνωρίσει τον κόσμο, γεμίζοντας το πλυντήριο με άπλυτα. Γι’αυτό, άλλωστε, φτιάχτηκαν τα πλυντήρια.