Category: Ιστορίες για το πίσω κάθισμα

Βλέμμα στον κεντρικό καθρέφτη, περιμένοντας στο φανάρι… Στο πίσω αυτοκίνητο, ένα Polo 15ετίας ίσως και λίγο πιο παλιό, ένας μπαμπάς στη θέση του οδηγού μιλάει με την κόρη του, θα’ναι δεν θα’ναι 4 χρονών, που’ναι δεμένη στο πίσω κάθισμα. Δεν υπάρχει ήχος, μόνο εικόνα. Ο μπαμπάς ανοίγει τα χέρια του, τεντώνει το κεφάλι του να… Continue reading Σαν βωβός κινηματογράφος

Έτσι έγιναν τα πράγματα και όχι όπως τα λέει ο Αίσωπος…

Είτε μυθολογικά είτε παλαιοντολογικά είτε ιστορικά είτε μεταφορικά είτε κυριολεκτικά, το ξέρουμε ότι σας αρέσουν. Μιλάμε για τα Θηρία και τα Τέρατα. Και ποιο παιδί δεν έχει ρωτήσει ή δεν θέλει να ακούσει ιστορίες με τέρατα που πια δεν υπάρχουν ή και που δεν υπήρξαν ποτέ παρά μόνο στα παραμύθια. Δράκοι και δεινόσαυροι έρχονται βέβαια… Continue reading Βρε το Μεγαθήριο!

Διότι τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι όπως φαίνονται με την πρώτη ματιά, έτσι δεν είναι;

“Στην σύντομη ιστορία Εγώ και η αδελφή μου γίνεται μια πρωτότυπη κι επιτυχημένη απόπειρα παράλληλης καταγραφής των συναισθημάτων και από τις δύο πλευρές του διπόλου της ζήλιας. Πρόκειται για τις δύο όψεις μιας ιστορίας καθαρής ζήλιας ενός μικρού κοριτσιού προς τη νεογέννητη αδελφή του. Το παιδί που ζηλεύει ξεκινά την αφήγηση εκφράζοντας την δυσαρέσκεια και τα αρνητικά… Continue reading Η αδελφή μου κι εγώ

Το ψιλόβροχο “έφτιαξε” αυτή την ιστορία και μετά ήρθε η καταιγίδα…

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε ένας πρίγκιπας, ο πρίγκιπας Πλουμιστός, που αγαπούσε πάρα πολύ τα Χρώματα.