Και αν το πρόστιμο ήταν 1 ευρώ
Οι αφίσες είχαν γεμίσει τη γειτονιά μάλλον με αφορμή το πρόσφατο γνωστό περιστατικό με την κακοποίηση ενός σκύλου από δύο φαντάρους και έφταναν ψηλά μέχρι το πάρκο σκύλων που λειτουργεί στην άκρη του μικρού πάρκου της περιοχής.
Με φόντο μια πατημασιά παραθέτουν τις πρόνοιες του νόμου για την προστασία των ζώων και καταλήγουν με την παράθεση της ποινής, 30.000 ευρώ πρόστιμο και ποινή φυλάκισης.
- Τριάντα χιλιάδες ευρώ είναι πολλά μπαμπά;
- Εξαρτάται ποιον ρωτάς, αν ρωτάς εμένα θα σου πω πως ναι, είναι πολλά, κάποιος υπερπλούσιος μπορεί να σου έλεγε πως όχι.
Όμως αυτή η αναφορά στο πρόστιμο για την κακοποίηση ζώων ήταν μια καλή αφορμή για να μιλήσουμε για τους νόμους. Αν το πρόστιμο για τον βασανισμό ενός ζώου ήταν, ας πούμε, 10 ευρώ ή, ίσως, 2 ευρώ, θα βασανίζαμε το ζώο; Θα το σουβλίζαμε, θα του βάζαμε φωτιά, θα το πετούσαμε πάνω από φράχτες και μέσα σε πηγάδια;
Οχι βρε μπαμπά! Τρελάθηκες;
Η πράξη είναι το πρόβλημα λοιπόν και όχι η κύρωση αλλά τότε γιατί προτάσσουμε την κύρωση; Όπως είχε πει μια φορά και ο μακαρίτης Άρης Σταθάκης σε μια περίοδο που είχε γίνει μεγάλη συζήτηση για τα πρόστιμα του ΚΟΚ (προ δεκαετίας περίπου), αν το πρόστιμο ήταν 1 ευρώ θα περνούσαμε όλοι με κόκκινο; Δεν (πρέπει να) είναι το πρόστιμο εκείνο που σε κάνει να υπακούεις τους κανόνες αλλά μια βαθύτερη αίσθηση πως αυτό που σκέφτεσαι ίσως να κάνεις είναι λάθος. Δεν σκοτώνεις έναν άλλον άνθρωπο επειδή ο νόμος προβλέπει ποινή φυλάκισης, άρα γιατί η στάση μας απέναντι στα ζώα (κατοικίδια και μη) να προσδιορίζεται από μια δαμόκλειο σπάθη προστίμου; Στο τέλος, γιατί η συμπεριφορά μας δεν έχει ξεφύγει από την προειδοποίηση του δασκάλου “μην κάνετε φασαρία γιατί θα σας τιμωρήσω;” και για ποιο λόγο η κύρωση είναι πάντα παρούσα αλλά απουσιάζει κάθε εξήγηση -όπου αυτή δεν είναι δεδομένη και ευκόλως εννοούμενη- γιατί η “φασαρία” είναι λάθος;
Εύκολα καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το πρόστιμο που προβλεπει ο νόμος δεν είναι αυτό που μας κάνει να μην φερόμαστε άσχημα στα ζώα και πως δεν θα έπρεπε να υπάρχει η απειλή της τιμωρίας για να αγαπήσουμε τα ζώα ή για να κάνουμε το σωστό.
Μάθε παιδί μου (λίγα) γράμματα
Τα τελευταία στοιχεία της Eurostat σχετικά με τις κρατικές δαπάνες σε διάφορους τομείς κοινωνικής πολιτικής δείχνουν πως ο δρόμος που έχει να διανύσει η Ελλάδα είναι μακρύς και δύσκολος. Φυσικά δεν αποτελεί είδηση ότι η εκπαίδευση είναι ρηγμένη από τον κρατικό προϋπολογισμό στη χώρα, όμως καλό είναι να γίνεται κατά καιρούς η σύγκριση με τους υπόλοιπους εταίρους.
Η οποία σύγκριση βγάζει ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις. Για παράδειγμα, ενώ έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την αφεντιά μας στις χαμηλότερες θέσεις των ευρω-κατατάξεων αυτή τη φορά η χώρα με τη χαμηλότερη δαπάνη για την εκπαίδευση ως ποσοστού του ΑΕΠ είναι η Ιρλανδία με 3,3% και από κοντά βρίσκεται η βαλκανική μας γειτονιά, δηλαδή η Βουλγαρία και η Ρουμανία με 3,4% και 3,7%. Η δαπάνη στη χώρα μας από τη γενική κυβέρνηση για την εκπαίδευση αντιστοιχεί στο 4,3% του ΑΕΠ αρκετά κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο του 4,7% αλλά πολύ πολύ μακριά από τους πρώτους της κατάταξης. Η οποία κατάταξη έχει ως εξής:
[visualizer id="2454"]
Στην κορυφή βρίσκουμε λοιπόν τους συνήθεις σκανδιναβικούς υπόπτους, Δανούς και Σουηδούς, με 6,9% και 6,6% αντίστοιχα, τρίτοι είναι οι Βέλγοι με 6,4% και η πεντάδα κλείνει με τη Φινλανδία με 6,1% και την Κύπρο με 6%. Άλλη μια περίπτωση που η Κύπρος αποδεικνύεται πως είναι αρκετά μακριά (και μπροστά) από την Ελλάδα.
Πολύ κοντά στη δική μας επίδοση βρίσκεται η Γερμανία με 4,2% του ΑΕΠ να πηγαίνει στην εκπαίδευση και την Τσεχία με 4,5%.
Βέβαια αυτά τα ποσοστά δεν περιλαμβάνουν την πονεμένη ιστορία της ιδιωτικής δαπάνης, δηλαδή του μέρους του οικογενειακού προϋπολογισμού που πηγαίνει για την εκπαίδευση των παιδιών. Αυτό, όμως, είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία. Ο ευρωπαϊκός χάρτης που ακολουθεί δείχνει με πράσινη απόχρωση τις χώρες με τις υψηλότερες δαπάνες για την εκπαίδευση και με κόκκινη εκείνες που υστερούν. Είμαστε στα μεσαία προς τα χαμηλά, όπως θα δείτε.
[visualizer id="2453"]
Δείτε περισσότερα: Δελτίο τύπου της Eurostat, 9 Μαρτίου 2018 (σε pdf)
Δωρεάν Σεμινάριο Γονέων: Παιδί και Internet
Σκοπός του σεμιναρίου με θέμα «Παιδί και Ίντερνετ» είναι να ενημερωθούν οι γονείς για τη σημασία των τεχνολογικών συσκευών ανάλογα με την ηλικία, να κατανοήσουν την επιθυμία των παιδιών για αυτά καθώς και να τους εξηγήσουν τους κινδύνους και να τους οριοθετήσουν ως προς τη χρήση τους.
Το σενάριο θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018 και ώρα 18.00-20.00 στο συμβουλευτικό κέντρο Μαζί για το Παιδί, Αγίου Θωμά 14 στην Αθήνα (περιοχή Γουδή), 2ος όροφος.
Η είσοδος είναι ελεύθερη αλλά θα πρέπει να δηλώσετε συμμετοχή συμπληρώνοντας τη σχετική φόρμα εδώ.
Περισσότερες πληροφορίες: Στην τηλεφωνική γραμμή 115 25
Kids@Safety: Καμπάνια με τίτλο Εύχεσαι να μην το έχει δει το παιδί σου
Με κεντρικό μήνυμα «Εύχεσαι να τις έχει δει ο άντρας σου/ η γυναίκα σου» και αναφορά σε ένα ιστορικό περιήγησης του υπολογιστή που παραπέμπει συνειρμικά σε site πορνογραφικού περιεχομένου, η ενημερωτική καμπάνια του Kids@Safety έχει στόχο να κινητοποιήσει περισσότερους από μισό εκατομμύριο έλληνες γονείς σχετικά με την ασφαλή πρόσβαση των παιδιών τους στο διαδίκτυο.
Ποσοστό μεγαλύτερο του 80% παιδιών ηλικίας 10-16 ετών στην Ελλάδα έχουν καθημερινή πρόσβαση στο διαδίκτυο από μία ευρεία γκάμα συσκευών και συνδέσεων. Αξιοσημείωτο είναι μάλιστα ότι σε ποσοστό 65% τα παιδιά πλοηγούνται στο διαδίκτυο από το κινητό τους τηλέφωνο ή tablet, με αγαπημένους προορισμούς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (Facebook, YouTube) και καθημερινή συνήθεια την επικοινωνία μέσω εφαρμογών μηνυμάτων όπως το WhatsApp, το Snapchat και το Facebook Messenger.
Από την άλλη πλευρά, τα στοιχεία που δημοσιεύει κάθε χρόνο μία από τις μεγαλύτερες ιστοσελίδες πορνογραφικού υλικού παγκοσμίως, είναι εντυπωσιακά: δέχεται 28,5 δις. επισκέψεις ετησίως και 81 εκατομμύρια επισκέψεις καθημερινά. Αν και οι επισκέπτες της σελίδας καλούνται να δηλώσουν ότι είναι ενήλικες κατά την είσοδό τους, αξίζει να αναρωτηθούν οι γονείς πόσοι τελικά χρήστες είναι ανήλικοι.
Σχετική έρευνα που διεξήχθη στην Ε.Ε. και αναλύθηκε από το London School of Economics, με τη συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων παιδιών ηλικίας 9-16 ετών σε 26 χώρες, διαπιστώνει ότι η αναζήτηση σεξουαλικού υλικού ξεκινά στην ηλικιακή ομάδα των 11 – 13 ετών, με το 30% των παιδιών να έχουν δει σεξουαλικό υλικό κατά τη διάρκεια 12 μηνών, είτε online είτε offline.
«Επειδή η σεξουαλική αφύπνιση της εφηβείας αρχίζει όλο και πιο νωρίς, έχοντας σχεδόν αγγίξει την πρώτη φορά της σεξουαλικής επαφής στα 14-15 χρόνια του εφήβου, η ηλικία 11-13 είναι εξαιρετικά ευαίσθητη στη σωστή πληροφόρηση γύρω από τη σωματική ταυτότητα, την αυτοπροστασία, αλλά και την ψυχική αυτοπεποίθηση, που ο έφηβος χρειάζεται» σημειώνει σχετικά ο καθηγητής Θάνος Ασκητής, Νευρολόγος – Ψυχίατρος, Διδάκτωρ Ψυχιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας, Επιστημονικός συνεργάτης και σύμβουλος της δράσης Kids@Safety για την συγκεκριμένη καμπάνια.
«Το πορνό στο διαδίκτυο σκοτώνει τη φαντασία του εφήβου, όπου στην πρώιμη εφηβεία (11-13 ετών) είναι ονειρική, ρομαντική και εξιδανικευμένη, καθώς στο πρόσωπο του έρωτα ταυτίζονται η τρυφερότητα και η αγάπη. Επειδή το παιδί σε αυτή την ηλικία είναι αυθόρμητο και αθώο, πολλές φορές προκαλεί με τη στάση του μέσα από ναρκισσιστικές αναζητήσεις και επιβεβαιώσεις, αγνοώντας τους πραγματικούς κινδύνους. Οι γονείς στην ηλικία αυτή (11 -13 χρονών) πρέπει να ελέγχουν όσο μπορούν τη σχέση του παιδιού με το διαδίκτυο και να προστατεύουν την πρόσβασή του σε αυτό» σχολιάζει ο κ. Ασκητής.
Στόχος της δράσης Kids@Safety δεν είναι η δαιμονοποίηση του Internet αλλά η σωστή εκπαίδευση και η πρόληψη. Ο ρόλος του γονέα είναι καταλυτικός στην πρόληψη ανεπιθύμητων επιπτώσεων που μπορεί να αποφέρει η παρακολούθηση πορνογραφικού υλικού από τα παιδιά. Μέσω της πρωτοβουλίας Kids@Safety, η WIND συνιστά στους γονείς να βρίσκονται κοντά στις διαδικτυακές δραστηριότητες των παιδιών τους, να περνούν διαδικτυακό χρόνο μαζί τους, να παρακολουθούν στενά τυχόν μεταβολές στη συμπεριφορά και τη διάθεσή τους (απομόνωση, επιθετικότητα, μείωση χρόνου offline κλπ.), να θέτουν σωστά όρια στον βαθμό χρήσης του μέσου, όχι απαραίτητα αυστηρά τα οποία θίγουν την ανεξαρτησία του έφηβου, αλλά στο βαθμό και στο πλαίσιο που δείχνουν στο παιδί ότι τίθενται από ενδιαφέρον.
Διαβάστε επίσης:
Αριστοι γνώστες της τεχνολογίας πριν ακόμα μάθουν ποδήλατο!
EU kids online: final report [pdf]
FocusBari: onTech life tips [pdf]
Παιδιά και Διαδίκτυο στην Ελλάδα, έρευνα του 2012 από τις Λίζα Τσαλίκη, Δέσποινα Χρονάκη, Σόνια Κοντογιάννη - Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ [pdf]
Γράμματα στον Άι Βασίλη
Τον Δεκέμβριο του 2010 τα Ελληνικά Ταχυδρομεία παρουσίασαν μια ειδική έκδοση-λεύκωμα με τίτλο Γράμματα στον Άι Βασίλη, που περιλαμβάνει εκατοντάδες γράμματα που έστειλαν στον μάλλον δημοφιλέστερο άγιο, παιδιά αλλά και μεγαλύτεροι.
Είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον να διαβάζεις γράμματα που ξεκινούν με την παραδοχή “αν και δεν πιστεύω ότι υπάρχεις” και να καταλήγουν με επιθυμίες και ευχές που ξεκινούν από ένα κλασικό δώρο όπως ένα παιχνίδι και φτάνουν σε πολύ πιο δύσκολα θέματα όπως ο μπαμπάς, η μαμά, ο παπούς ή η γιαγιά που “είναι ψηλά στον ουρανό”.
Η… γραμματέας του Άι-Βασίλη
Τύχη αγαθή το είχε φέρει να δούμε από κοντά ορισμένα από τα γράμματα στον Άι Βασίλη και να ξεχωρίσουμε μερικά που αργότερα συμπεριλήφθηκαν στην ειδική έκδοση που είχε επιμεληθεί για λογαριασμό των ΕΛΤΑ η Βούλα Θεοτοκάτου-Τσαπάρα, πρώην υπεύθυνη του γραφείου δημοσίων σχέσεων των Ταχυδρομείων. Η ίδια ήταν η καλύτερη βοηθός του Άϊ-Βασίλη στη διαχείριση της ογκώδους αλληλογραφίας του και όταν βρεθήκαμε για ένα ρεπορτάζ για την Ελευθεροτυπία το 2006 είχε πει πως «κάθε χρόνο παίρνουμε ακόμη και 150.000 γράμματα και, μάλιστα, τα τελευταία χρόνια έρχονται και επιστολές από παιδιά μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα. Υπάρχουν γράμματα στα ρωσικά, στα αλβανικά, στα πολωνικά, δεν έχει σημασία αν τα παιδιά είναι χριστιανοί ή όχι, ο Αϊ-Βασίλης είναι ο άγιος όλων των παιδιών».
Από το καλάθι των αχρήστων στο λεύκωμα
«Πάντα έγραφαν τα παιδιά γράμματα στον Αϊ-Βασίλη και μέχρι πριν από 16-17 χρόνια κατέληγαν στην υπηρεσία των άχρηστων αντικειμένων. Εκείνη την εποχή, γύρω στο 1990, έπεσαν κατά τύχη στα χέρια μου κάποιες επιστολές, γύρω στις 40 και απαντήσαμε σε καθεμία από αυτές. Από τον επόμενο χρόνο βγάλαμε μια εντολή προς τα υποκαταστήματα ώστε όποιο γράμμα είχε ως παραλήπτη τον Αϊ-Βασίλη να φτάνει σε εμάς»
Μην ξεχνάτε τη διεύθυνση
Αυτό που φαίνεται πως έχει μεγάλη σημασία είναι τα γράμματα στον Άι Βασίλη να έχουν διεύθυνση αποστολέα.
«Θέλουμε να απαντήσουμε σε όλους αλλά δυστυχώς το 1/3 των επιστολών δεν έχουν πλήρη στοιχεία αποστολέα. Γράφει το παιδί ότι μένει σε μια οδό π.χ. την Ελευθ. Βενιζέλου, ξέρετε πόσες Ελευθ. Βενιζέλου έχει στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη;».Ενα άλλο θέμα είναι η ίδια η διεύθυνση του Αϊ-Βασίλη, όπως αναγράφεται στο φάκελο. «Αλλα γράφουν πως είναι η Καισάρεια, άλλα πως είναι ο Β. Πόλος, το 7ο σύννεφο δεξιά, τα χιόνια, ο ουρανός, η Λαπωνία ή η... Λακωνία, στο τέλος όμως φτάνουν σε εμάς», έλεγε η Β. Θεοτοκάτου προ 11 ετών. Ελπίδα, τα ΕΛΤΑ να κρατάνε την παράδοση. Το 2012, για παράδειγμα, τα ΕΛΤΑ οργάνωσαν διαγωνισμό καλώντας μικρούς και μεγάλους να γράψουν ένα γράμμα στον Άι Βασίλη. Αλλά στα χρόνια που ακολούθησαν δεν αντιληφθήκαμε να δόθηκε κάποια συνέχεια.
Ο λόγος στα γράμματα
Αυτά είναι μερικά από τα γράμματα των παιδιών, πατήστε σε μια εικόνα για μεγέθυνση.
Βαν Γκογκ ναι αλλά όχι alive
Ναι, είμαστε στη νοτιοανατολική άκρη της Ευρώπης και είμαστε μια μικρή αγορά, αλλά πόσα μπορεί να δικαιολογήσει αυτό;
Η έκθεση για τον Βαν Γκογκ στο Μέγαρο Μουσικής δεν είναι τόσο ζωντανή όσο θέλει να λέει ο τίτλος της και κατά την ταπεινή γνώμη τούτης εδώ της διαδικτυακής γωνιάς προκαλεί τουλάχιστον απογοήτευση.
Ο διαφημιστικός καταιγισμός και το σχετικό φωτογραφικό υλικό που συνόδευε τις σχετικές καταχωρίσεις για την αναγγελία της έκθεσης προϊδέαζαν για μια μοναδική εμπειρία.
Δεν είναι μια μοναδική εμπειρία, τουλάχιστον όχι όταν το “μοναδική” χρησιμοποιείται για να καταδείξει κάτι θετικό. Η έκθεση ξεδιπλώνεται σε δύο επίπεδα, στο πρώτο θα περάσεις από μια σειρά φωτογραφημένων έργων του καλλιτέχνη με πληροφορίες για το καθένα, χρήσιμο μεν αλλά πόσο διαφορετικό από το να διαβάζεις την Wikipedia άραγε; Από το σύνολο των 2.000 έργων του Βαν Γκογκ εκτίθενται στο συγκεκριμένο επίπεδο όχι περισσότερα από 20 πίνακες, το top20 του έργου του ζωγράφου και στο τέλος αυτής της παράθεσης υπάρχει μια μακέτα σε κλίμακα 1:1 του δωματίου που όλοι λίγο πολύ έχουμε δει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας στον γνωστό πίνακα του Βαν Γκογκ.Γιατί μακέτα; Ποιος ξέρει...
Περνώντας στο κάτω επίπεδο, όπου τα φώτα υποχωρούν για να δώσουν τον χώρο στις βιντεοπροβολές, αρχίζει να καλλιεργείς προσδοκίες. Οι προσδοκίες διαψεύδονται γρήγορα. Δεν υπάρχει κάτι περισσότερο από προβολές έργων του Βαν Γκογκ πάνω σε κάθετες επιφάνειες και μερικές οριζόντιες, τις οποίες συνοδεύει μια μουσική που δεν είσαι σε θέση να αντιληφθείς πώς και γιατί σχετίζεται με τον ζωγράφο. Μαζί με τα έργα, εμφανίζονται και φράσεις -προφανώς από επιστολές ή σημειώματα- του ζωγράφου και το κρεσέντο όλης της παραγωγής είναι κάποια στιγμιότυπα animation, με ίσως πιο ενδιαφέρον και αναπάντεχο την κίνηση των κορακιών πάνω από το σιταροχώραφο.
Κάτι καλύτερο όμως δεν υπάρχει. Η συγκεκριμένη βιντεο-προβολή θα μπορούσε ωραιότατα να εμφανίζεται σε κάποιο YouTube κανάλι και να μην χάνει και πολλά από την όποια υποβλητικότητά της. Η δε τιμή των 15 ευρώ για ενήλικες και 12 ευρώ για παιδιά (ή 48 ευρώ για τετραμελή οικογένεια, υπάρχουν και άλλα πακέτα αν ενδιαφέρεστε) είναι δυσανάλογα τεράστια για μια τέτοια έκθεση και για την εποχή που ζούμε. Ναι, σίγουρα, η διαφημιστική προβολή της έκθεσης μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχία της αλλά αυτό ίσως να είναι κάτι που θα έκανε όποιον θέλει να δημιουργήσει κάτι πολύ πιο ζωντανό από μια απλή βιντεοπροβολή (ό,τι και είναι αυτό) να το σκεφτεί δυο φορές.
Βεβαίως η αναζήτηση για την έκθεση θα εμφανίσει στις πρώτες θέσεις τις σχεδόν διθυραμβικού χαρακτήρα παρουσιάσεις πολλών ελληνικών μέσων και κάπου εκεί έχει.. παρεισφρύσει ένα επικριτικό δημοσίευμα στο The Reader σχετικά με το κόστος της έκθεσης. Αν τα hashtags του Twitter αποτελούν ένδειξη του ενδιαφέροντος για ένα εικαστικό γεγονός, οι διοργανωτές της συγκεκριμένης έκθεσης ίσως να προβληματίζονται για την περιορισμένη κίνησης στο #VanGoghAlive, όπου φυσικά θα διαβάσει κανείς και πράγματα που ξεφεύγουν του διθυραμβικού χαρακτήρα των περισσότερων δημοσιευμάτων.
Σχεδόν 200 κρούσματα ιλαράς στην Ελλάδα
Το ΚΕΕΛΠΝΟ επισημαίνει πως σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχει εκδηλωθεί επιδημία ιλαράς και πως στην περιόδο 2016-2017 έχουν καταγραφεί 14.000 περιστατικά και 43 θάνατοι. Στις αρχές του μήνα το Κέντρο είχε αναφέρει εκατό κρούσματα σε διάστημα λίγων μόλις μηνών.
Επιπλέον, στη χώρα μας γίνεται λόγος για εργαζόμενους στα νοσοκομεία που έχουν προσβληθεί από τη νόσο, ενώ ο υπουργός Υγείας Ανδ. Ξάνθος προτιμά να βλέπει τη θετική πλευρά λέγοντας στο Πρακτορείο 104.9 ότι είναι θετικό ότι αυτή την περίοδο έχει αναπτυχθεί μία μεγαλύτερη ευαισθησία στην κοινή γνώμη για τα οφέλη του εμβολιασμού».
Προσθέτει πως οι επιστήμονες θεωρούν ότι η έξαρση στην Ευρώπη οφείλεται στην επιρροή του λεγόμενου αντιεμβολιαστικού κινήματος και πως "Ευτυχώς αυτές οι απόψεις στη χώρα μας δεν έχουν ακόμη ισχυρή επιρροή". Το υπουργικό "ακόμη" υποκρύπτει μια κάποια ανησυχία. Ανέφερε επίσης πως υπάρχει απόθεμα 100.000 εμβολίων που θα διπλασιατεί, πως έχει ξεκινήσει ο εμβολιασμός στους καταυλισμούς των Ρομά -καθώς εκεί εντοπίζεται το 80% των κρουσμάτων- και με την ευκαιρία επανέλαβε πως οι ανασφάλιστοι μπορούν να εμβολιαστούν δωρεάν.
Η Ελληνική Παιδιατρική Εταιρεία αναφέρει σε ανακοίνωσή της πως από το 2009 είχε προειδοποιήσει πως το αντιεμβολιαστικό κίνημα που αναπτύχθηκε θα αποτελέσει αιτία για την επανεμφάνιση παλιών λοιμώξεων, λόγω άρνησης των γονιών να εμβολιάσουν τα παιδιά τους.
Στο μεταξύ, σύμφωνα με το ΑΠΕ που επικαλείται την Ένωση Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων Αττικής, παιδίατροι υπογράφουν ψευδείς βεβαιώσεις περί εμβολιασμών. «Αν δεν ληφθούν αποφάσεις σε κυβερνητικό επίπεδο για την πιστοποίηση των εμβολιασμών σε σχέση με το δικαίωμα της εγγραφής των παιδιών στην εκπαίδευση, η ιστορία της ιλαράς, αλλά και άλλων νοσημάτων που προστατεύονται με εμβολιασμό, δυστυχώς θα επαναλαμβάνεται», αναφέρει ο Κ. Νταλούκας, πρόεδρος της ένωσης.
Για όσους βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο,η κινητοποίηση των αρχών και η παρέμβαση των γιατρών που αποκαλύπτουν κακές πρακτικές συναδέλφων τους (ή "συναδέλφων" τους) είναι ενθαρρυντικές ενδείξεις.
Ο… λογαριασμός της ανατροφής
Σύμφωνα λοιπόν με την ετήσια έκθεση του υπουργείου για το έτος 2015, το κόστος ανατροφής ενός παιδιού ανέρχεται σε 233.610 δολάρια και ξεκινά από τη στιγμή που το παιδί γεννιέται μέχρι τη στιγμή που συμπληρώνει το 18ο έτος της ηλικίας του. Ο υπολογισμός περιλαμβάνει τα πάντα, από τη διατροφή και τον ρουχισμό μέχρι την ασφάλισή του, αλλά δεν αγγίζει το πολύ υψηλό κόστος της κολλεγιακής εκπαίδευσης που κυμαίνεται μεταξύ 20.090 για ένα δημόσιο κολλέγιο και φτάνει τα 45.370 δολάρια για ιδιωτικό ίδρυμα, περιλαμβανομένου του κόστους διαμονής και διατροφής.
Η έκθεση υποστηρίζει πως το 29% της δαπάνης αφορά στη στέγαση του παιδιού, το 18% τη διατροφή, το 16% τη φροντίδα και εκπαίδευση και το 15% τη μετακίνησή του. Το 9% της δαπάνης αντιστοιχεί σε υπηρεσίες υγείας και υπάρχει ένα 7% που αφορά διάφορες δαπάνες, πιθανότατα εδώ περιλαμβάνονται οι ψυχαγωγικές δραστηριότητες.
Φυσικά το αμερικανικό υπουργείο Γεωργίας κοιτάζει τα του αμερικανικού οίκου και διαπιστώνει πως το ετήσιο κόστος στέγασης διαφέρει ανάλογα με την περιοχή κατοικίας. Στις αστικές περιοχές το ετήσιο κόστος φτάνει τις 3.900 δολάρια και στην περιφέρεια η δαπάνη μειώνεται στα 2.400 δολάρια τον χρόνο. Οι αστικές περιοχές των βορειοανατολικών ΗΠΑ (Νέα Υόρκη και η ευρύτερη περιοχή) είναι οι ακριβότερες, καθώς το συνολικό κόστος ανατροφής φτάνει τα 264.090 δολάρια. Οι αστικές περιοχές των Δυτικών ΗΠΑ (όπου περιλαμβάνονται το Λος Άντζελες, το Σαν Φρανσίσκο, το Σιατλ και λοιπές μεγαλουπόλεις) είναι αρκετά κοντά και η δαπάνη φτάνει τα 245.460 δολάρια, ενώ στο σύνολο της περιφέρειας των ΗΠΑ -στην επαρχία, τρόπος του λέγειν- η δαπάνη πέφτει στα 193.020 δολάρια.
Η πιο ενδιαφέρουσα ίσως σελίδα της μελέτης είναι η 21η όπου γίνεται μια σύγκριση στην κατανομή της δαπάνης το 1960 με εκείνη του 2015. Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει πως η δαπάνη ανά κατηγορία -και ως ποσοστό της συνολικής δαπάνης- έχει πέσει δύο μονάδες στη στέγαση, έξι στη διατροφή, μόλις μία στις μετακινήσεις, πέντε στον ρουχισμό και επίσης πέντε στην κατηγορία με τις διάφορες, αταξινόμητες δαπάνες. Αντίθετα, υπάρχει αύξηση 14 μονάδων στον τομέα της εκπαίδευσης (!) και πέντε μονάδων στις υπηρεσίες υγείας.
Την έρευνα ανέσυρε στην επιφάνεια το Bloomberg, το ρεπορτάζ του οποίου παρατηρεί πως το να μεγαλώνει κανείς παιδιά επηρεάζει αρνητικά το ποσό που θα έχει στη διάθεσή του ο ίδιος όταν συνταξιοδοτηθεί (και ενδεχομένως αυτό να είναι μια από τις πολλές ερμηνείες που μπορούν να δοθούν για τη γήρανση του πληθυσμού). Όμως επειδή για κάθε μελέτη υπάρχει και μια αντίθετη μελέτη, παρατηρούμε και την περίπτωση όπου ο γονιός, για την ακρίβεια ο πατέρας, αυξάνει το εισόδημά του εξαιτίας ακριβώς του γεγονότος ότι έχει γίνει πατέρας. Με λίγα λόγια, η ύπαρξη ενός παιδιού (ή περισσότερων) λειτουργεί ως κίνητρο για μια πιο αποτελεσματική καριέρα.
Και δύο ώρες δωρεάν
Η πλατφόρμα της Nannuka είναι αρκούντως γνωστή σε Ελλάδα, Ιταλία και Βρετανία και έχει 120.000 μέλη στις τρεις αυτές χώρες. Για όσους μένουν μόνιμα στη Βρετανία και επιλέγουν παιδαγωγό ή εκπαιδευτικό από την πλατφόρμα η Nannuka δίνει δωρεάν τις δύο πρώτες ώρες.
Επίσης (και τώρα αντιγράφουμε από το σχετικό δελτίο Τύπου), τα πρώτα Playdates και Meetup Days της ομάδας της Nannuka με την ελληνική κοινότητα έδειξαν τη δίψα των γονέων για επικοινωνία και χτίσιμο σχέσεων με οικογένειες που συνάντησαν τις ίδιες δυσκολίες στην προσαρμογή τους, μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες αλλά και τα ίδια όνειρα για το μέλλον τους.
Για περισσότερα, www.nannuka.com
Ρούχα που μεγαλώνουν με τα παιδιά
Τα παιδιά μεγαλώνουν, τα ρούχα όχι. Σίγουρα όχι;
Σχεδόν κάθε σεζόν βρίσκεσαι μπροστά σε μια ντουλάπα με ρούχα που έκαναν τη δουλειά τους αλλά τώρα, αν και πολλά από αυτά δεν έχουν φθορές, πρέπει να αντικατασταθούν διότι πολύ απλά δεν μπαίνουν.
Αν δεν υπάρχουν μικρότερα παιδιά στον περίγυρο οι λύσεις είναι είτε ανακύκλωση σε κάποιο κατάστημα ρούχων με σχετικό πρόγραμμα ή δωρεά σε ιδρύματα και φορείς. Τίποτε το μεμπτό βέβαια σε όλα αυτά, αλλά μήπως υπάρχει άλλη λύση;
Ο νεαρός Ryan Yasin έχει τελειώσει τις σπουδές του στην αεροναυπηγική αλλά χρησιμοποίησε τις γνώσεις του για να δημιουργήσει ένα υλικό που μεγαλώνει μαζί με το παιδί μέχρι να φτάσει τα τρία χρόνια.
Το υλικό είναι αδιάβροχο, πλένεται στο πλυντήριο και έχει ελαστικές ιδιότητες. Ο Yasin έχει σχεδιάσει γύρω στα 500 πρωτότυπα ρούχων και έχει φτιάξει την Petit Pli που θα αναλάβει την κατασκευή και διάθεση των ρούχων. Ο Yasin έλαβε ένα από τα βραβεία καινοτομίας James Dyson και λέει πως τα ρούχα θα είναι ανακυκλώσιμα και πως όλοι όσοι μετέχουν στην αλυσίδα παραγωγής θα λαμβάνουν δίκαιη αμοιβή. Ο ίδιος λέει σε συνέντευξή του στον Guardian πως η ιδέα του ήρθε από τα οριγκάμι και φυσικά δηλώνει ενθουσιασμένος που η ιδέα του συνάντησε τέτοια αποδοχή. Ισως θα ήταν μια καλή ιδέα να γνωριστεί με τις μοδίστρες της Νέας Υόρκης.
