Μπαμπά φτιάξε βαλίτσα
Υπάρχει ένας μισογραμμένος μισοάγραφος νόμος που λέει πως τα ρούχα που θα χρησιμοποιήσεις στις διακοπές είναι κατά κανόνα ένα μέρος από εκείνα που θα βάλεις στη βαλίτσα. Βεβαίως μπορείς να συγκρατηθείς και να μη μεταφέρεις όλη τη γκαρνταρόμπα σε βαλίτσες, σάκους και σακίδια, εκτός και αν σκέφτεσαι πως με την ευκαιρία της εξόδου θα μετακομίσεις κιόλας.
Δύο άλλοι, καθαρογραμμένοι αυτοί, νόμοι λένε πως οι βαλίτσες των παιδιών τείνουν να ξεχειλίζουν και πως ένα βρέφος ή νήπιο "σέρνουν" δυσανάλογα περισσότερα μπαγκάζια για το μέγεθός τους. Φυσικά δεν μπορείς να κάνεις πολλά για το καρότσι, το παρκοκρέβατο ή τα λοιπά κομμάτια του βρεφικού νοικοκυριού, αλλά για τη βαλίτσα (ή τις βαλίτσες) υπάρχουν μερικοί που πριν από εσάς και πριν από εμένα έκαναν τα μαγικά τους και έσπευσαν να τα μοιραστούν μαζί μας.
Αυτός εδώ, το ρίχνει κυρίως στο τύλιγμα.
https://www.youtube.com/watch?v=T5_HFhBqDAc
Όπως και εδώ (εξπέρ στα ντολμαδάκια)
https://www.youtube.com/watch?v=84LtRsstGl8
Η τριλογία του τυλίγματος ολοκληρώνεται
https://www.youtube.com/watch?v=yrwtexpqLW8
Η επιστημονική προσέγγιση
Αφήνοντας τα τυλιχτά πίσω, υπάρχει μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση που έχει τη σφραγίδα του Οστιν Λι, μηχανικού υπολογιστών. Τι στο καλό, αφού ξέρει από "γκομπιούτερ" δεν θα ξέρει πώς να πακετάρει μια βαλίτσα; Το βίντεο είναι μεν 11 λεπτών αλλά αξίζει τον κόπο
https://www.youtube.com/watch?v=PlLxQzR8axM
Μεξικάνικο κανείς;
Υπάρχει και αυτή η πρόταση, η πρόταση του "μπόγου" ή "μπουρίτο" που υπόσχεται πως τα ρούχα θα βγουν από τη βαλίτσα στην ατσαλάκωτη κατάσταση με την οποία μπήκαν.
https://www.youtube.com/watch?v=--ZrYtRjYfs
Το εναλλακτικο
Τέλος,υπάρχει και η προσέγγιση του Μίστερ Μπιν
https://www.youtube.com/watch?v=bEJ8V_Cnx6I
Ο Σνούπι ξαναπηγαίνει στο Διάστημα
Η Αμερικανική Υπηρεσία Διαστήματος και η Peanuts Worldwide ανακοίνωσαν την περασμένη Τρίτη ότι κατέληξαν σε μία συμφωνία συνεργασίας βάσει της οποίας η πρώτη θα μπορεί να χρησιμοποιεί τον Σνούπι και τους υπόλοιπους χαρακτήρες που είχε σχεδιάσει ο Charles M. Schulz για την προβολή των διαστημικών αποστολών. ΝΑΣΑ και Peanuts θα συνεργαστούν επίσης σε STEM δραστηριότητες, με αφορμή τη συμπλήρωση 50 ετών από την πρώτη φορά που οι δύο πλευρές βρέθηκαν μαζί επειδή το έλεγε ο λόγος.
Credits: NASA
Όλα άρχισαν τον Μάιο του 1969 όταν η αποστολή Απόλλων 10 αποτέλεσε τη γενική δοκιμή για την επόμενη αποστολή, την Απόλλων 11 και την προσεδάφισή της στη Σελήνη. Στο πλαίσιο της διαδικασίας, μια διαστημική κάψουλα θα “έριχνε μια ματιά” (snoop around στα αγγλικά) στην περιοχή της Σελήνης όπου είχε επιλεγεί για την προσεδάφιση και εξαιτίας της παρήχησης του “snoop” ονομάστηκε Σνούπι.
Αντίστοιχα, το διαστημόπλοιο που θα μετέφερε την κάψουλα και το πλήρωμα της αποστολής Απόλλων 10 πήρε το όνομα του Τσάρλι Μπράουν, του ιδιοκτήτη του ασπρόμαυρου σκύλου. Η αποστολή, όπως βεβαίως όλοι γνωρίζουμε, στέφθηκε με επιτυχία.
Έκτοτε η ΝΑΣΑ έχει καθιερώσει το βραβείο του Ασημένιου Σνούπι που απονέμεται σε αστροναύτες, προσωπικό και εξωτερικούς συνεργάτες για τον εξέχοντα ρόλο τους στην επιτυχία και την ασφάλεια των διαστημικών αποστολών.
Οι λεπτομέρειες της νέας συνεργασίας θα ανακοινωθούν στην Comic-Con στο Σαν Ντιέγκο στις 19 Ιουλίου.
Συνηθίζοντας το τέρας
Αν ο Τύπος είναι το πρώτο χειρόγραφο για την Ιστορία, ο ερευνητής του μέλλοντος που θα επέστρεφε στις μέρες αυτού του παράξενα βροχερού καλοκαιριού θα θεωρούσε πως η φορολογία, οι διεθνείς σχέσεις και οι ζυμώσεις στην πολιτική σκηνή ήταν τα σπουδαιότερα θέματα που απασχολούσαν τους ‘Ελληνες.
Α ναι, ήταν και ένας θάνατος από bullying που δεν απασχόλησε και πολύ τον λεγόμενο “κανονικό” Τύπο και έγινε πρωτοσέλιδη κραυγή μόνο σε δύο εφημερίδες του κίτρινου Τύπου, από αυτές που συνηθίζουν να αναμιγνύουν το κλασικό κοκτέιλ αίματος, σπέρματος και στέμματος. Με εξαίρεση λοιπόν την Espresso και την Star, η δυσάρεστη είδηση που αφορά στην αυτοκτονία ενός 14χρονου παιδιού έγινε “χτύπημα” στο κάτω αριστερό μέρος της πρώτης σελίδας του Έθνους, σε μια παρόμοια θέση στον Ελεύθερο Τύπο και πουθενά αλλού. Βεβαίως θα πει κανείς πως μπορεί οι εσωτερικές σελίδες να αναδεικνύουν το θέμα αλλά πώς θα εξηγήσει άραγε κανείς την αντίφαση ένα θέμα να “απλώνεται” για παράδειγμα σε μία ή δύο σελίδες χωρίς μια αναφορά στην πρώτη σελίδα, τη βιτρίνα δηλαδή κάθε εφημερίδας;
Στον ψηφιακό Τύπο -που όμως υστερεί γιατί οι πρώτες σελίδες του δεν αφήνουν το σαφές αποτύπωμα των έντυπων εκδόσεων- υπάρχουν πρωτοσέλιδες αναφορές στο News247, τον Σκάι και την Εφημερίδα των Συντακτών αλλά πουθενά το θέμα, σήμερα Δευτέρα 9 Ιουλίου, δεν βρίσκεται στην κεντρική θέση.
[ngg_images source="galleries" container_ids="2" display_type="photocrati-nextgen_basic_thumbnails" override_thumbnail_settings="0" thumbnail_width="240" thumbnail_height="160" thumbnail_crop="1" images_per_page="20" number_of_columns="0" ajax_pagination="0" show_all_in_lightbox="0" use_imagebrowser_effect="0" show_slideshow_link="1" slideshow_link_text="[Show slideshow]" order_by="sortorder" order_direction="ASC" returns="included" maximum_entity_count="500"]
Το bullying, για το οποίο τόσο μελάνι χύθηκε με αφορμή την υπόθεση του Μανόλη Γιακουμάκη, ακολουθεί την πορεία άλλων ειδήσεων και ίσως πριν εκπνεύσει οριστικά ως είδηση ανάλογα περιστατικά να γίνονται μονόστηλο στις εσωτερικές σελίδες, δίπλα σε ανακοινώσεις για ολιγόωρες διακοπές στην κυκλοφορία ή για παρατάσεις στην πληρωμή φόρων.
Συνηθίζουμε το τέρας…
Στο δημοτικό σχολείο με smartphone
Τα παιδιά στην Ελλάδα αποκτούν κινητό τηλέφωνο κυρίως από τη στιγμή που φτάνουν σε διψήφια ηλικία, σύμφωνα με την έρευνα της FocusBari που έχει ήδη αναφερθεί σε πολλά δημοσιεύματα στο ελληνικό Internet τις τελευταίες ημέρες.
Όμως υπάρχει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό παιδιών, το 19% εξ αυτών για την ακρίβεια, που αποκτά κινητό σε μικρότερες ηλικίες, μάλιστα 9% έχει την πρώτη του συσκευή στα 8 του χρόνια. Για να το δούμε απλούστερα, 1 στα 5 παιδιά στην Ελλάδα αποκτά το πρώτο του κινητό κάπου μεταξύ Β’ και Δ’ Δημοτικού. Από εκεί και πέρα στο 23% βρίσκεται το ποσοστό των παιδιών που έπιασαν το πρώτο δικό τους κινητό στα χέρια τους όταν ήταν 10 ετών, ενώ τα παιδιά 11 ετών, εκείνα δηλαδή που ετοιμάζονται να τελειώσουν το Δημοτικό, είναι εκείνα που εμφανίζουν το υψηλότερο ποσοστό πρώτης απόκτησης (36%). Κάπου εκεί που αρχίζουν ίσως τα πρώτα δειλά ξεπορτίσματα στη γειτονιά ή σε -λίγο πολύ- ελεγχόμενους χώρους κάνει την εμφάνισή του και το πρώτο κινητό τηλέφωνο, φυσικά μιλάμε για smartphone αφού ο,τιδήποτε άλλο δεν θα περνούσε την κρησάρα ενός παιδιού.
[visualizer id="2510"]
Ωστόσο η έρευνα της FocusBari διαπιστώνει επίσης πως για την πρόσβαση στο Internet τα παιδιά προτιμούν τα tablets. Το 78% των παιδιών ηλικίας 5-12 ετών είναι χρήστες του διαδικτύου και το ποσοστό αυξάνεται στο 89% στην ομάδα 10-12 ετών, με προτιμώμενη συσκευή πρόσβασης το tablet (38%). Το smartphone είναι στη δεύτερη θέση (29%) και το laptop (μια συσκευή μάλλον δανεική από κάποιο γονιό) βρίσκεται τρίτο με 20%. Βέβαια αυτό προκαλεί ανησυχίες, προσπάθειες να καθησυχαστούν αυτές οι ανησυχίες και... επαναστατικές προσεγγίσεις.
Αν δεν συμβαίνει ήδη μπορεί να βρισκόμαστε πολύ κοντά στο σημείο που μαζί με την πρώτη ημέρα στο σχολείο ή το πρώτο δόντι που πήρε η αρμόδια νεράιδα, το πρώτο κινητό τηλέφωνο να αποκτήσει τη δική του θέση στο χρονολόγιο που καταγράφει πως (και πώς) μεγαλώνει ένα παιδί.
Διαβάστε περισσότερα: Focus on Tech Life - FocusBari
Play on Athens για το ακηδεμόνευτο παιχνίδι
- Οι άνθρωποι του Dorothy Snot, ενός play-based learning σχολείου για πολύ μικρά παιδιά που λειτουργεί εδώ και 10 χρόνια στο κέντρο της Αθήνας, ανέλαβαν την πρωτοβουλία για ένα συνέδριο που αν έχεις μικρό παιδί παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον.
To Play on Early Education 1st International Athens Conference και, εν συντομία, Play on Athens είναι ένα 3ήμερο συνέδριο και θα πραγματοποιηθεί στις 11-13 Απριλίου 2019. Στους ομιλητές περιλαμβάνονται:
Η Suzanne Axelsson, Σουηδή παιδαγωγός.
Ο Dr. Peter Gray, ψυχολόγος από τη Βοστώνη και συγγραφέας του βιβλίου Free to Learn
Ο Tom Hobson, γνωστός στους επαϊόντες ως Teacher Tom
O Maynell Walter, πρόεδρος της εκτελεστικής επιτροπής της International Play Association.
Αντιγράφοντας από το δελτίο Τύπου: “Στόχος του συνεδρίου θα είναι να παρουσιάσει στο ευρύτερο κοινό την αξία που έχει το Ακηδεμόνευτο Παιχνίδι στην προσχολική ηλικία και το οποίο βασίζεται στον Σεβασμό, στην Ελευθερία και στην Εμπιστοσύνη”.
Επίσης και σύμφωνα με τον Γ. Γιαννούδη, έναν εκ των διοργανωτών του συνεδρίου, στην Αθήνα θα βρίσκεται εκείνο το τριήμερο και ο Ιάπωνας Takaharu Tezuka, αρχιτέκτονας και δημιουργός του καλύτερου νηπιαγωγείου στον κόσμο. Όπως λέει και ο ίδιος ο Γ. Γιαννούδης, ο κατάλογος των ομιλητών “για τους πολλους φυσικα δεν λεει τιποτε - για ανθρωπους ομως που ασχολουνται σοβαρα με το παιχνιδι στην πολυ μικρη ηλικια, ειναι κατι σαν την πρωτη dream team που εστειλε το ΝΒΑ στους Ολυμπιακους”.
Για περισσότερα, www.playonathens.com
Ε μπαμπά;
Η χορδή στο τόξο που θα τα βοηθήσουν να φτάσουν μακριά…
Ο κορμός του δέντρου που θα στηριχτούν, θα σκαρφαλώσουν και, ίσως, χαράξουν τα πρώτα τους σύμβολα…
Η βάρκα με την οποία θα φτάσουν σε άγνωστες παραλίες…
Κάποιες φορές, είμαστε επίσης η έμπνευσή τους (ή, έτσι, ευχόμαστε κρυφά μέσα μας να συμβαίνει), οι κωμικοί τους, κάποιες φορές η παρηγοριά τους…
Μπορούμε να είμαστε πολλά πράγματα για εκείνα. Γκαφατζήδες τερματοφύλακες, ατρόμητοι αστροναύτες, ερασιτέχνες ξυλουργοί, εμπειρικοί φυσιοδίφες, θεραπευτές λούτρινων, πειρατές, θαλασσοπόροι, παραμυθένια τέρατα, τρυφεροί Κουασιμόδοι, τα χέρια τους, τα πόδια τους...
Επίσης, είμαστε η τελευταία τους ελπίδα για ένα δεύτερο παγωτό στις δέκα το βράδυ, το οποίο για έναν παράξενο λόγο είναι πάντοτε πιο νόστιμο και πιο δροσερό από το παγωτό μιας κανονικότερης ώρας.
Κυρίως, την ώρα που όλος ο κόσμος γύρω τους γεμίζει αρνήσεις, μπορεί να γυρίσουν, να σε κοιτάξουν και να σου ζητήσουν από σένα την οριστική επιβεβαίωση πως τίποτα άλλο δεν μπορεί να γίνει.
- Ε μπαμπά, τι λες και εσύ;
- Κάτσε να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε, δώσε μου το κουτί με τα εργαλεία…
Στης γειτονιάς μου το δασάκι φύτρωσε το τσιμεντάκι
Στον Χολαργό υπάρχει ένα δασάκι, ενδεχομένως ό,τι απέμεινε από ένα μεγαλύτερο δάσος που έδωσε τη θέση του στην αστική και οικιστική ανάπτυξη της περιοχής. Εντός του μικρού αυτού δάσους, υπάρχει μια καφετέρια με έναν αριθμό από τραπεζάκια και καρέκλες δίπλα σε μια μικρή τεχνητή λίμνη και σε μια ακόμα πιο μικρή παιδική χαρά. Είναι όλα μικρά και χαριτωμένα κάτω από τα πεύκα μια μικρή “ανάσα δροσιάς” που λέει και το στερεότυπο.
Φέτος μια έκπληξη περίμενε περαστικούς και θαμώνες, καθώς έτσι εντελώς ξαφνικά στρώθηκε τσιμέντο στον χώρο που εξυπηρετεί η μικρή καφετέρια.
Το ενδιαφέρον είναι πως ουδείς γνωρίζει πώς, πότε και από ποιους στρώθηκε αυτό το τσιμέντο και για ποιο λόγο μια τέτοια εργασία πραγματοποιήθηκε στο εσωτερικό ενός πάρκου και, τέλος πάντων, για ποιο λόγο θεωρήθηκε πως το τσιμέντο είναι καλύτερο από το χώμα ή από κάποια ήπια, ξύλινη κατασκευή.
Ετσι για να νοστιμίσει λίγο το πράγμα, σημειώνεται πως το δασάκι-παρκάκι είναι ακριβώς απέναντι απο το δημαρχείο του καλλικρατικού Δήμου Παπάγου-Χολαργού. Παραδόξως ουδείς από τον Δήμο αντιλήφθηκε πως συνέβαινε κάτι στο γειτονικό δασάκι που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να συμβαίνει.
Εγώ υπάλληλος είμαι
Ο Δήμος δηλώνει άγνοια για το θέμα και κατέθεσε μήνυση κατ'αγνώστων, αυτό το τελευταίο συνέβη στις 10 Μαϊου. “Εγώ δεν ξέρω, απλός υπάλληλος είμαι εδώ” απάντησε σε σχετική ερώτηση θαμώνα ένας από τους εργαζόμενους της καφετέριας. Δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζει, μπορεί να προσλήφθηκε μόλις πριν από λίγες ημέρες και ενώ το τσιμέντο είχε πια στεγνώσει.
Αλλά όπως γνωρίζουμε, το τσιμέντο δεν πέφτει από τον ουρανό και για να το τοποθετήσεις πρέπει να κάνεις λίγη φασαρία. Επίσης δεν είναι τουβλάκια Lego ή κάποιο παρόμοιας φιλοσοφίας παιχνίδι για να το φτιάξεις μόνος ένα απόγευμα με την παρέα ενός φίλου, χρειάζεσαι μερικούς εργάτες και -κρίνοντας από το τελικό αποτέλεσμα- στη συγκεκριμένη περίπτωση απασχολήθηκαν άνθρωποι που γνώριζαν πολύ καλά τι έκαναν αφού το τσιμέντο έχει στρωθεί εξαιρετικά καλά. Δεν πρόκειται, δηλαδή, για μια περίπτωση που πέρασε μια μπετονιέρα, την έπιασε λόξυγκας και της έφυγε λίγο τσιμέντο που -κοίτα να δεις τώρα- πήγε και έπεσε ανάμεσα στα δέντρα.
Η δαιμονοποίηση του χώματος είναι μια υπόθεση που ξεκινά τουλάχιστον 45-50 χρόνια πριν, όταν το τσιμεντάρισμα των σχολικών αυλών θεωρήθηκε απόδειξη φροντίδας και καθαριότητας. Φαινεται πως τότε η ελληνική πολιτεία θεώρησε πως μεταξύ των σκονισμένων ρούχων και των γδαρμένων στο σκληρό τσιμέντο γονάτων, σημασία είχε να αποφύγουμε τα πρώτα. Βεβαίως η παιδαγωγική αντίληψη για την επαφή με το χώμα και τη φύση αλλάζει, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως στην πόλη δεν θα τριγυρίζουν άγνωστοι αργόσχολοι που μην έχοντας τι να κάνουν ρίχνουν -βρε τους σατανάδες- τσιμέντο μέσα στα απομεινάρια παλιών δασών.
Μαμά, Μανούλα, Μητέρα, Μαμά...
Θα ανησυχούν πάντοτε αν έχει φάει, ακόμα και αν έχει πάει 30 ή και 45 χρονών και έχει φτιάξει δικό του σπιτικό.
Σίγουρα θα έχουν αναρωτηθεί τουλάχιστον μια φορά στον προηγούμενο χειμώνα αν ξεσκεπάστηκε στον ύπνο του.
Οπωσδήποτε έχουν ένα θέμα με τη ζακέτα.
Ή το πουλόβερ.
Έχουν τουλάχιστον ένα φαγητό που το πετυχαίνουν σε σημείο που η δική τους έκδοση γίνεται σημείο αναφοράς.
Έχουν πάντα μια ανησυχία. Απροσδιόριστη ανησυχία για κάτι που μπορεί να συμβεί, ο,τιδήποτε και αν μπορούσε να είναι αυτό. Εννοείται με σημείο αναφοράς το παιδί.
Σε ακραίες καταστάσεις κραδαίνουν πορτοκαλάδες με τα χέρια τεντωμένα μέσα από τα κάγκελα σε προαύλια.
Οπωσδήποτε ανησυχούν. Εννοείται για το παιδί, αλλά δεν ξέρουν γιατί.
Το οποίο παιδί είναι “μου” όταν κάνει κατόρθωμα.
Εκτός από όταν ρωτάνε “παιδί μου έχεις φάει;” Εκεί είναι θέμα έκφρασης, δεν ρωτάς “παιδί, έχεις φάει”, υπάρχει ένα θέμα με το παιδί όταν δεν συνοδεύεται από κτητική αντωνυμία, ένα σκέτο παιδί είναι κατά βάση το γκαρσόνι.
Αφού σου λέω, ανησυχώ για το παιδί.
Πάντοτε έχε τον νου σου στο παιδί.
Προστατευτικές ή υπερπροστατευτικές, μονές ή διπλές (κυριολεκτικά ή σε σχήμα λόγου), ασχέτως αν είναι σε αυτό τον κόσμο ή όπου αλλού μέσα στο Σύμπαν και η ιδιότητα γίνεται τελικά ο όνομά τους - Μαμά, Μανούλα, Μητέρα, Μάνα…
Χρόνια σας πολλά μαμάδες…
(Φήμες λένε πως πίσω από σχεδόν κάθε πιτσιρίκι που σήμερα δίνει λουλούδια στη μαμά του, κρύβεται ένας μπαμπάς. Μπα, διαδόσεις θα είναι…)
Αυτό είναι το σαβουάρ-βιβρ του Facebook
Συνολικά οι οδηγίες χρήσης του Facebook ξεπερνάνε τις 23 σελίδες και περιλαμβάνουν αυτό που λέμε “τα πάντα όλα” για τη βίαιη συμπεριφορά, την ασφάλεια, το αμφιλεγόμενο περιεχόμενο, τον σεβασμό της πνευματικής ιδιοκτησίας και -μέσα σε όλα αυτά- την προστασία των παιδιών και εφήβων. Η αλήθεια είναι ότι το Facebook προσπάθησε με τις εκτενέστατες οδηγίες χρήσης να καλύψει τις περισσότερες περιπτώσεις πηγής κινδύνων. Για παράδειγμα, για τις αυτοκτονίες και τον αυτοτραυματισμό αναφέρει πως δεν επιτρέπονται οι δημοσιεύσεις που έχουν:
Περιεχόμενο που προωθεί, προτρέπει, συντονίζει ή παρέχει οδηγίες για:
Αυτοκτονία
Αυτοτραυματισμό
Διατροφικές διαταραχές
Περιεχόμενο για τον αυτοτραυματισμό που περιλαμβάνει σλόγκαν προώθησης, χωρίς σαφείς δηλώσεις κατά του αυτοτραυματισμού
Εκτός από περιορισμένες περιπτώσεις που χρήζουν δημοσίευσης, η δημοσίευση περιεχομένου που απεικονίζει κάποιο άτομο που επιχειρεί να αυτοκτονήσει ή έχει αυτοκτονήσει αντιβαίνει στις πολιτικές μας
Για τα παιδιά και τη σεξουαλική εκμετάλλευση, το Facebook γίνεται -ευλόγως- περισσότερο αναλυτικό για το περιεχόμενο που δεν επιτρέπεται να δημοσιοποιηθεί και -ενδεχομένως- να φέρει την Αστυνομία στην πόρτα του χρήστη.
Για το θέμα της παρενόχλησης (ή bullying) το Facebook αναφέρει πως αφαιρεί το περιεχόμενο εκείνο που:
“στοχεύει εσκεμμένα συγκεκριμένα άτομα με σκοπό να τα υποβαθμίσει ή να τα εξευτελίσει. Αναγνωρίζουμε ότι ο εκφοβισμός μπορεί να είναι εξαιρετικά επιβλαβής για τους ανηλίκους και οι πολιτικές μας παρέχουν αυξημένη προστασία στους ανηλίκους επειδή είναι πιο ευάλωτοι και επιρρεπείς στον διαδικτυακό εκφοβισμό. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ζητάμε από το άτομο που αποτελεί στόχο του εκφοβισμού να μας αναφέρει το σχετικό περιεχόμενο προκειμένου να το αφαιρέσουμε.”
Photo credit: geralt
Cosmote Family για ασφαλέστερο διαδίκτυο
Η Cosmote παρουσίασε χθες επίσημα -διότι το ανεπίσημο λανσάρισμα είχε προηγηθεί μέσω διαφημίσεων στο YouTube και, μάλλον, και στην τηλεόραση- το Cosmote Family, μία σειρά από υπηρεσίες, δράσεις και εργαλεία, που έχουν στόχο να στηρίξουν την οικογένεια και την προσπάθεια των γονιών να προσφέρουν στα παιδιά τους τις απεριόριστες δυνατότητες του ψηφιακού κόσμου, με τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια. Σύμφωνα με την εταιρεία, οι γονείς οριοθετούν τη χρήση mobile data των παιδιών τους, ενώ στο πακέτο περιλαμβάνεται και εφαρμογή γονικού ελέγχου (parental control δηλαδή). Φυσικά ο,τιδήποτε προάγει την ασφάλεια των χρηστών, ανηλίκων και ενηλίκων, είναι ευπρόσδεκτο, αλλά ίσως το πιο ενδιαφέρον από τη χθεσινή παρουσίαση να είναι η έρευνα της MRB που δείχνει πως οι μισοί από τους γονείς χρειάζονται/χρειαζόμαστε καθοδήγηση για την ασφαλή online καθοδήγηση των παιδιών.
Υπάρχουν και άλλα ενδιαφέροντα ευρήματα
Το 74% των γονιών θεωρεί πως το διαδίκτυο έχει περισσότερα οφέλη παρά κινδύνους. Εδώ όσοι είμαστε online για πολλά χρόνια και έχουμε υποστεί τις ουκ ολίγες κινδυνολογικές αναφορές στο διαδίκτυο από τα "παλιά" ΜΜΕ αναστενάζουμε με ανακούφιση.
Το 55% ανησυχεί για την ασφάλεια των παιδιών κατά την πλοήγηση στο διαδίκτυο και ως κύριοι λόγοι ανησυχίας προβάλουν η υπερβολική ενασχόληση με το Internet (78%), η έκθεση σε επιβλαβές/ακατάλληλο περιεχόμενο (71%), η κλοπή προσωπικών δεδομένων (69%) και η σεξουαλική παρενόχληση (68%). Πράγματα απολύτως λογικά, οι προηγούμενες γενιές γονιών ανησυχούσαν για τον άγνωστο που θα προσφέρει καραμελίτσες έξω από το σχολείο, απλά τώρα οι άγνωστοι και οι καραμελίτσες απέκτησαν (και) ψηφιακή υπόσταση.
Πρόγραμματα γονικού ελέγχου χρησιμοποιεί το 42% των γονιών αλλά φαίνεται πως οι περισσότεροι από αυτή την ομάδα περιορίζονται στο να βλέπουν το ιστορικό των επισκέψεων του παιδιού.
Όσο για τη χρήση του Internet από τα παιδιά, είναι στο 87% στις ηλικίες 5 ως 11 ετών και -αναμενόμενο- φτάνει στο 100% στα παιδιά μέχρι και 18 ετών.
Περισσότερα στη διεύθυνση www.cosmote.gr/family με οδηγίες και συμβουλές.
